Του Γιώργου Λακόπουλου
( απο το PROTAGON)
Κλείνουν σαράντα μέρες από τότε που άρχισε στην Κερατέα ο κλεφτοπόλεμος ανάμεσα στο επίσημο – και σιδερόφρακτο εν προκειμένω- κράτος και τους κατοίκους της περιοχής, για τη χωματερή στο Οβριόκαστρο.
Μέρα και νύχτα οι αστυνομικές δυνάμεις και οι πολίτες βρίσκονται στα χαρακώματα, περιμένοντας ο ένας πότε θα εξαντληθεί και θα αποχωρήσει ο άλλος. Ο δρόμος προς το Λαύριο είναι κλειστός και ο δρόμος προς την ενημέρωση για όσα συμβαίνουν αυτές τις σαράντα μέρες και νύχτες μισάνοιχτος.
Η κυβέρνηση δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι δεν είναι τα τοπικά μικροσυμφέροντα που κρατάνε άγρυπνους τόσο καιρό τους κατοίκους. Δεν είναι η επιμονή της προηγούμενης δημοτικής αρχής - υπό τον μαχητικό Σταύρο Ιατρού- που κρατάει ανοιχτό το μέτωπο, αφού και η νέα διοίκηση Λεβαντή στο Δήμο, που προέρχεται από τα σπλάχνα του κυβερνητικού κόμματος, το ίδιο κάνει.
Στην Κερατέα όσο εύκολο ήταν να ξεσηκωθούν γι αυτό που πάει να γίνει στην πόλη τους, τόσο δύσκολο είναι να τα παρατήσουν τώρα και να το αφήσουν να γίνει. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς πάει να γίνει.
Το πρώτο και σίγουρο είναι ότι σε μια περιοχή με αυτονόητο αρχαιολογικό ενδιαφέρον θα λειτουργήσει μια εγκατάσταση που θα ακυρώσει τα Μεσόγεια ως λίκνο της Αττικής ιστορίας.
Το δεύτερο είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτό που θα λειτουργήσει στο συγκεκριμένο χώρο.
Η κυβέρνηση επιμένει ότι πρόκειται για ενταφιασμό Υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ) αλλά από τα έγγραφα που ανταλλάσσονται αυτές τις μέρες στα Δικαστήρια δεν προκύπτει ότι ισχύει η κυβερνητική διαβεβαίωση. Άλλωστε λείπει το βασικότερο: το εργοστάσιο που απαιτείται για να υπάρξουν υπολείμματα. Άρα μάλλον ορθώς οι κάτοικοι υποψιάζονται ότι πρόκειται για κλασσική μεταφορά Απορριμμάτων ( ΧΥΤΑ) και αντιδρούν, όπως αντιδρούν. Η παραβίαση του νόμου δεν υποκινείται από την ιδιοτέλεια που τους καταλογίζουν αλλά συντηρείται από το αίσθημα της εξαπάτησης τους.
Υπάρχει λύση; Πάντα υπάρχει. Στην προκείμενη περίπτωση οι δυο ή τρεις Καλλικρατικοι Δήμοι των Μεσόγειων, θα μπορούσαν να αναλάβουν να διαχειρισθούν - όπως κρίνουν και σε άλλο σημείο - τα σκουπίδια της περιοχή τους. Τηρώντας φυσικά τους κοινοτικούς κανονισμούς και ακολουθώντας σύγχρονες μεθόδους. Ούτε να δεχθούν τα σκουπίδια των άλλων, ούτε να στέλνουν τα σκουπίδια τους σε άλλους, Και κατ αυτόν τον τρόπο θα γίνουν και το πρώτο παράδειγμα αυτοδιαχείρισης των Απορριμμάτων, που έχει εν τέλει ανάγκη η χώρα για να λύσει αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
http://tsiliadoros.blogspot.com/2011/01/blog-post_6856.html
