Περιμένω από εχθές εναγωνίως την απάντηση του κυρίου (τέλος πάντων, για λόγους ευγενείας) Λιακόπουλου σχετικά με το τελεσίγραφο του Δήμου Λαυρεωτικής για την αποχώρηση των ΜΑΤ, ενώ παράλληλα ελέγχω το φαρμακείο για χειρουργικές μάσκες και Malox - δια παν ενδεχόμενο.
Και όσο αργεί αυτή η πολυπόθητη απάντηση, τόσο εκνευρίζομαι. Εκνευρίζομαι γιατί δεν αντέχω άλλο την αναμονή. Εκνευρίζομαι γιατί δεν έχω μυαλό να δουλέψω. Εκνευρίζομαι γιατί βλέπω τη χώρα μου να καταρρέει. Εκνευρίζομαι γιατί φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μου (τώρα που το θυμήθηκα, κάτσε να πάρω και τη μαμά μου να έρθει να τα κρατήσει το απόγευμα – δια παν ενδεχόμενο όπως είπα και πριν).
Κι ενώ περιμένω, κάνω κάθε μερικά λεπτά αναζήτηση στο Google, μπας και έχουμε κανένα νεώτερο. Βρίσκω διάφορα Blogs που μιλούν για τον ιερό και δίκαιο αγώνα μας, βρίσκω άρθρα εφημερίδων (ποικίλων απόψεων) και δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης από όλη την Ελλάδα. Μηνύματα από οργανώσεις κάθε είδους, σχολιαστές και απλούς πολίτες. Δεν μπορώ να πω! Αυτό με κάνει να νοιώθω κάπως καλύτερα. Αν ξέρεις ότι άνθρωποι από όλη την Ελλάδα σου δίνουν δίκιο, τότε παίρνεις κουράγιο και συνεχίζεις να αγωνίζεσαι.
Εκεί λοιπόν που ηρεμώ και αρχίζω κάπως να χαλαρώνω, πέφτω πάνω σε ένα blog του γειτονικού μας Δήμου Σαρωνικού, το pestatora.wordpress.com, οι πολίτες και η δημοτική αρχή του οποίου, μας έχουν δείξει αμέριστη υποστήριξη και αλληλεγγύη. Θεωρώ λοιπόν ότι το άρθρο που πρόκειται να διαβάσω στο site των γειτόνων μας θα είναι μία ακόμα ένεση αισιοδοξίας για εμένα και θα καταπραΰνει ακόμα περισσότερο τα νεύρα μου.
Όμως λογάριασα δίχως τον ξενοδόχο, εν προκειμένω τους φίλους της κυρίας Χριστοφάκη-Παγκάλου, οι οποίοι προφανώς διαβάζουν και γράφουν στο συγκεκριμένο blog, όπως φαίνεται από τα δελτίου τύπου της που μοστράρουν πρώτη μούρη και τα σχόλια των αναγνωστών υπέρ της και σε βάρος του υπόλοιπου Δ.Σ.
Υπό τον τίτλο Μια εκδήλωση διαμαρτυρίας με πολλά μηνύματα προς τους διοργανωτές διαβάζω το ακόλουθο κείμενο σχετικά με τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της περασμένης Κυριακής στο Μαρκόπουλο:
«Δηλαδή οι διοργανωτές κατάφεραν να συγκεντρώσουν λίγο περισσότερους απ΄ όσους συνήθως συγκεντρώνονται στα μπλόκα της Κερατέας. Αυτό πρέπει να συνεκτιμηθεί με το δεδομένο ότι οι πέντε δήμοι έχουν συνολικά πληθυσμό μεγαλύτερο από 100.000 κατοίκους.
Δεν θα καταλήξουμε στο εύκολο συμπέρασμα, ότι όσοι δεν πήγαν είναι κατ΄ ανάγκη υπέρ της κατασκευής του ΧΥΤΥ στην Κερατέα. Αντίθετα αν μπορούσε κάποιος να ρωτήσει όλους αυτούς αν θέλουν να κατασκευαστεί το έργο σε αρχαιολογικό χώρο(;), δίπλα σε κατοικίες(;), σε αναδασωτέα περιοχή(;), σίγουρα η πλειοψηφία τους ΟΧΙ θα πει, επειδή η λαϊκίστικη προπαγάνδα των «διαμαρτυρόμενων» δημάρχων τούς έχει πείσει ότι συντρέχουν όλα τα παραπάνω.»
Δεν θα καταλήξουμε στο εύκολο συμπέρασμα, ότι όσοι δεν πήγαν είναι κατ΄ ανάγκη υπέρ της κατασκευής του ΧΥΤΥ στην Κερατέα. Αντίθετα αν μπορούσε κάποιος να ρωτήσει όλους αυτούς αν θέλουν να κατασκευαστεί το έργο σε αρχαιολογικό χώρο(;), δίπλα σε κατοικίες(;), σε αναδασωτέα περιοχή(;), σίγουρα η πλειοψηφία τους ΟΧΙ θα πει, επειδή η λαϊκίστικη προπαγάνδα των «διαμαρτυρόμενων» δημάρχων τούς έχει πείσει ότι συντρέχουν όλα τα παραπάνω.»
Δεν άκουσα! Πώς είπατε; Ορίστε; Συγγνώμη κύριε Θ.Α., κάτοικε Λαυρεωτικής, ποιος είστε; Τα νεύρα μου τσατάλια και πάλι. Πάει το επίπεδο. Πάει η μόρφωση. Πάνε και οι αρχές μου. Ο λιμενεργάτης σε όλο του το μεγαλείο!
Τι λες ρε καραγκιόζη; Ποιος είναι αυτός ο προπαγανδιστής δήμαρχος που με έπεισε ότι «δήθεν» συντρέχουν οι λόγοι για τη μη χωροθέτηση του ΧΥΤΑ; Ξέρω γράμματα και διαβάζω και έχω κρίση και κρίνω. Αχ και να ήξερα ποιος είσαι, θα…
Τι να πω; Υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις ότι δεν υπάρχουν αρκετές λέξεις για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου και σε πνίγει το δίκιο.
ΧΑΝΑΜΟΥΝ (συγχωρήστε με αν το γράφω λάθος), που λένε και οι φίλοι μου οι Κερατιώτες*. Άι σιχτίρ, που έλεγε και η προ-γιαγιά μου η Σμυρνιά.
Λέω κι άλλα πολλά, αλλά αυτά δεν γράφονται…
Τι προσπαθείς να πεις ρε κερατά; Ότι τόσες χιλιάδες άνθρωποι στην Κερατέα και το Λαύριο, καθόμαστε 3 και βάλε μήνες στο αγιάζι για να κάνουμε (αντιγράφω ακριβώς) «επαναστατική γυμναστική»; Έχουμε παρατήσει τα σπίτια μας και τις δουλειές μας για την «προστασία των οικοπεδικών συμφερόντων τους, αλλά και των «κερδών» τους»; Ποιανών; Των Δημάρχων; Θα με τρελάνεις σήμερα;
Πάλι βρίζω. Ευτυχώς που είμαι μόνη μου στο γραφείο και δεν με ακούει κανένας!
Διαβάζω ξανά το άρθρο, μήπως κάτι δεν κατάλαβα καλά, αλλά φρούδες ελπίδες. Αυτό ακριβώς που κατάλαβα εννοεί ο «ποιητής». Μου λέει μέσα στα μούτρα ότι είμαι ένα άβουλο πιόνι, έρμαιο των δημάρχων και των παρατρεχάμενών τους, οι οποίοι με εκμεταλλεύονται.
Τι λες ρε Καραμήτρο; Να πεις στην αφεντικίνα σου και στο γεροβούβαλο τον άντρα της, ότι αυτά δεν περνάνε. Σιγά μη μασήσουμε από αυτούς που και τα φάγανε όλα και δεν χορτάσανε κιόλας. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος και θα νικήσουμε με οποιοδήποτε κόστος, είτε σας αρέσει, είτε όχι. Θα νικήσουμε επειδή εμείς είμαστε Κερατιώτες (και Λαυριώτες) και εσείς κερατάδες.
Και μια απορία, βρε παιδιά. Όταν ο Πρωθυπουργός μας ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι ξένοι θα αγοράσουν τον αέρα και το έδαφος θα μείνει Ελληνικό, τι ακριβώς εννοούσε; Θα πάρουν το κτίσμα, είπε, και όχι το οικόπεδο. Η μόνη περίπτωση, για την οποία (με το δικό μου φτωχό μυαλό) θα μπορούσε να ισχύει αυτό, είναι τα νησιά μας. Τους πουλάμε τα νησιά, αλλά στο χάρτη εξακολουθούν να παρουσιάζονται ως Ελλάδα. Έτσι δεν είναι; Γιατί αν αναφερόταν σε κτίρια του δημοσίου, θα τα αγόραζαν μαζί με τη γη και θα ήταν αυτονόητο ότι το έδαφος είναι ελληνικό. Δηλαδή εγώ που απέκτησα οικόπεδο στην Κερατέα, ενώ είμαι από την Αθήνα, το οικόπεδό μου υπάγεται στο Δήμο Αθηναίων; Σας παρακαλώ, διαψεύστε με, γιατί δεν θα τα γλιτώσω τα ψυχοφάρμακα…
Τα ‘πα και ξαλάφρωσα! Σας ευχαριστώ που με ακούσατε. Θα τα πούμε στο μπλόκο – δια παν ενδεχόμενο!!!
*Διευκρινίζω ότι δεν είχα την τύχη να γεννηθώ Κερατιώτισσα, άλλα η μοίρα μου με έφερε σε αυτόν τον υπέροχο τόπο, όπου οι άνθρωποί του με αγκάλιασαν με ειλικρινή αγάπη και με αποδέχθηκαν στον υπέροχο κόσμο τους, και έτσι είμαι πλέον Κερατιώτισσα εκ πεποιθήσεως.
Ελένη
