Έτσι ξεκίνησαν μια επιχείρηση εναντίον της πόλης της Κερατέας όπως έχουν συνηθίσει πια. Εθισμένοι σε μια υπέρμετρη επίδειξη ισχύος και τραμπουκισμού και εξάντλησαν ότι αποθέματα δακρυγόνων είχαν ρίχνοντας τα σε ευθεία βολή μαζί τις πλαστικές τους σφαίρες προκαλώντας έτσι δεκάδες τραυματισμούς. Επίσης επέδειξαν μεγαλοπρεπώς τον εξουσιαστικό σαδισμό τους ρίχνοντας μεγάλες ποσότητες δακρυγόνων μέσα σε αυλές καθώς και σε μπαλκόνια σπιτιών. Σε σπίτια που ζουν ηλικιωμένοι και γυναίκες με μικρά παιδιά. Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι αυτές οι επιχειρήσεις δεν έχουν σκοπό την προστασία των μηχανημάτων ή την "αποκατάσταση τάξης", αλλά ούτε καν την καταστολή αντιδράσεων. Διαφαίνεται ότι μοναδικός στόχος είναι η ικανοποίηση της προσωπικής βεντέτας με την Κερατέα που εξελίσσεται σε δολοφονικές απόπειρες. Στο κυριολεκτικό πνίξιμο της πόλης μέσα στα πυκνά σύννεφα των δακρυγόνων.
Στην Κερατέα αναπνέουμε καθημερινά δακρυγόνα όπως θα αναπνέαμε και τα σκουπίδια. Εμπλεκόμαστε με τα ΜΑΤ όπως θα εμπλεκόμασταν με "ομάδες" σαν αυτές που βλέπουμε στη χωματερή Λιοσίων. Και στις δυο περιπτώσεις θα αργοπεθαίνουμε. Μαζί με το εργοστάσιο της ΔΕΗ και το μολυσμένο έδαφος στο Λαύριο που ούτως ή άλλως υπάρχει και ο πρόωρος θάνατος σιγουρεύεται. Η διαφορά; Αργοπεθαίνουμε αγωνιζόμενοι απ' το να αργοπεθαίνουμε επειδή κάποιοι αποφάσισαν για μας χωρίς εμάς. Γιατί κάποιοι αποφάσισαν πως οι ζωές μας και η υγεία μας δεν αξίζουν ιδιαίτερα και έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αγωνιζόμαστε γιατί δεν μας έχει μείνει τίποτε άλλο να κάνουμε. Οι αστυνομικοί διαμαρτύρονται ότι είναι ο σάκος του μποξ της κυβέρνησης. Εμείς αντίστοιχα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουμε ο σάκος του μποξ ΚΑΙ της αστυνομίας ΚΑΙ της Αττικής ΚΑΙ της κυβέρνησης. Πρέπει να γίνουμε ο παραδειγματισμός για όσους τολμήσουν και αντισταθούν στην επιβλητική εξουσία της αστυνομοκρατικής χούντας της εκάστοτε "δημοκρατικής" κυβέρνησης. Της κυβέρνησης που παρανομεί μαζί με ΟΛΑ τα υποχείρια και διεφθαρμένα όργανά της. Της κυβέρνησης που κωφεύει σε κάθε διάλογο και εναλλακτικές λύσεις. Της κυβέρνησης που προσπαθεί να μας απομονώσει απ' την υπόλοιπη κοινωνία, να μας διχάσει και να μας κάμψει με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Της κυβέρνησης που δολοφονεί και σκοτώνει.
Στον πόλεμο των εντυπώσεων δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Τι προτάσεις, τι συμβούλια, τι οικονομοτεχνικές μελέτες... Στράφι! Μη τυχόν και χαλάσει ο πολύτιμος τους ΠΕΣΔΑ. Μη τυχόν και χαλάσουν οι σχέσεις με τους μεγαλοεργολάβους. Μη τυχόν και δεν πέσει η μίζα. Κώφωση σε λύσεις που προτάθηκαν όχι μόνο για την Κερατέα. Και για την Αττική. Και για την εκκαθάριση των υπαρχόντων χωματερών. Στον πόλεμο των εντυπώσεων δεν υπάρχει διάλογος. Για ποιο λόγο άλλωστε; Για να τους πουν υποχωρητικούς; Αφού στο ΔΝΤ και στους μετανάστες ήταν τόσο δυναμικοί (και πρώτος απ' όλους ο φύρερ "πάση θυσία"), να το χαλάσουν στην Κερατέα; Εδώ ο διάλογος που προτείνουν είναι τόσο πλασματικός που λέει: "Οι θέσεις μου δεν αλλάζουν με τίποτα, αλλά είμαι ανοιχτός στο διάλογο". Ανοιχτός σε τι; Να ανταλλάξουμε καλημέρες υποθέτω; Όμως ο διάλογος είναι για τις δημοκρατίες. Εδώ έχουμε κάνει λάθος στο πολίτευμα. Εδώ υπάρχουν μόνο εξέγερση και καταστολή. Μέχρι να υπάρξει αίμα λένε μερικοί. ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; Ποιον θα νοιάξει; Ο παππούς ή ο νεαρός ή η νεαρή με το δακρυγόνο που θα τους ανοίξει το κεφάλι και θα μείνουν στον τόπο ή θα τους πνίξει και θα πεθάνουν θα βρεθούν να έχουν "αποκλίνουσα συμπεριφορά". Μπορεί να βρεθεί μάλιστα και "φάκελος στην ασφάλεια". Ή ακόμα μπορεί να "εξοστρακιστεί" καμία σφαίρα (βλ. ασφαλίτη με προτεταμένο όπλο). Καλά τους έκαναν όμως γιατί υπάρχουν νόμοι. Τι δουλειά είχαν να κατοικούν στην Κερατέα; Άσχετα αν η υγεία των πολιτών ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ στους "νόμους". Άσχετα αν η βούληση του "δήμου" (του λαού) δεν έχει ΚΑΜΙΑ θέση στη "δημο"κρατία. Άσχετα βέβαια αν "οι νόμοι" ισχύουν εντελώς επιλέκτικά και μάλιστα επιτηδευμένα και με εξαιρετική σκληρότητα στο λαό της Κερατέας. Στον πόλεμο των εντυπώσεων που πρωτοστατούν τα ΜΜΕ στην περίπτωση της Κερατέας δεν υπάρχουν παρανομίες της κυβέρνησης. Δεν υπάρχουν επιθέσεις των αστυνομικών κατά των κατοίκων. Δεν υπάρχει κρατική και αστυνομική αυθαιρεσία. Υπάρχουν μόνο κάτοικοι που είναι αντιδημοκρατικοί, παράνομοι, Αλβανοί στην εθνικότητα, συριζαίοι στην ιδεολογία και οϋκάδες στην στρατιωτική υπηρεσία. Υπάρχουν μόνο καταδίκες και τελεσίδικες αποφάσεις που δε γίνονται σεβαστές. Υπάρχουν ποινικές ευθύνες μόνο για τους πολίτες της Κερατέας που δε σέβονται τους νόμους. Γι' αυτό οι εντολοδόχοι δημοσιογράφοι απαιτούν την παρέμβαση εισαγγελέα. Δεν έχουν όμως τις ίδιες απαιτήσεις στην κρατική και την αστυνομική αυθαιρεσία. Δεν ζήτησαν τη παρέμβαση κανενός εισαγγελέα κατά την απρόκλητη εισβολή της αστυνομίας στην Κερατέα τη μαύρη τρίτη (8/2/2011). Δε ζήτησαν την παρέμβαση εισαγγελέα για το θάνατο του εμβρύου που προκλήθηκε από δακρυγόνα. Δε ζήτησαν τη παρέμβαση εισαγγελέα σε παράνομη καταπάτηση οικιακού ασύλου. Δε ζήτησαν την παρέμβαση εισαγγελέα όταν οι αποφάσεις δικαστηρίων δικαιώνουν τους κατοίκους και δε γίνονται σεβαστές. Δε ζήτησαν την παρέμβαση εισαγγελέα όταν είδαν την υπέρμετρη βία σε βάρος πολιτών. Δεν είναι βλέπετε μέρος του πολέμου των εντυπώσεων.
Αγαπητοί αστυνομικοί, κυβερνητικοί και δημοσιογράφοι,
Μας στενοχωρεί που βλέπετε τις ζωές μας σαν ένα ενοχλητικό, μισητό, αλλά και ακανθώδες εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδιά σας. Μας στενοχωρεί που μας βλέπετε σαν ασήμαντους και αναλώσιμους πολίτες χείριστης και τελευταίας κατηγορίας. Μας στενοχωρεί που προσπαθείτε να μας δημιουργήσετε διχόνοια με την υπόλοιπη κοινωνία παρουσιάζοντάς μας ως σιχαμένους συμφεροντολόγους, παράνομους και Αλβανούς και γενικά πολίτες άξιους εμπτυσμού και μίσους. Αφού όμως έχετε ορκιστεί να μας σκοτώσετε, κάντε το μια κι έξω. Μην καθυστερείτε και αφήνετε τους κολλητούς σας εργολαβίσκους να περιμένουν τόσο καιρό τα κέρδη τους απ' τις χωματερές που θέλετε να ΓΕΜΙΣΕΤΕ την Αττική. (Γιατί μόλις γεμίσουν αυτές που σχεδιάζετε θα κάνετε κι άλλες κι άλλες κι άλλες). Αλλά τουλάχιστον να ξέρετε ότι θα πέσουμε όρθιοι υπερασπιζόμενοι αυτά δεν είχατε και δεν εκτιμήσατε ποτέ σας: Ενα σπίτι, που το στήσαμε με κόπο (όχι κόλπο), που έχει ψυχή, που μας βλέπει και το βλέπουμε. Μια οικογένεια που αγαπάμε και μας αγαπά, αγωνιά για την καθημερινότητα και καρδιοχτυπά φοβισμένα λίγο πριν την κάνετε να εκπνεύσει. Μια κοινωνία που δεν είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Μια αξιοπρέπεια σε μια εποχή που προφανέστατα έχετε ξεχάσει τη σημασία της ξεπουλώντας την πατρίδα, τους πολίτες καθώς και κάθε έννοια ηθικής και τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
αναγνώστης
