Είμαι άνεργος, αλλά δουλεύω 18 ώρες. Είμαι στο ταμείο ανεργίας, όπως και η γυναίκα μου, έχω τρία παιδιά και μου ζητάνε να πληρώσω, εκτός των άλλων, και το χαράτσι των ακινήτων.
Νιώθω να δοκιμάζουν τις δυνάμεις μου, τις αντοχές μου, τη νοημοσύνη μου. Με καρτερικότητα τους αντιμετωπίζω. Δεν το παίρνω προσωπικά. Μικρό το κακό στα τόσα άλλα.
Εγώ υπερασπίζομαι την αξιοπρέπεια μου, οι ίδιοι τι; Τα προνόμια τους.. Ταξίδια, οικονομική άνεση, σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, βεβαιότητα για το μέλλον αυτών και των παιδιών τους.
Εγώ υπερασπίζομαι τις ιδέες μου, οι ίδιοι τι; Άνεργοι ιδεών είναι. Ετερόφωτοι, δάνειες οι απόψεις τους. Γι’ αυτό και δεν το παίρνω προσωπικά.
Πώς να βάλεις με τη Σελήνη για την ελλειπτική φορά της.. Η Γη την έλκει.
Πώς να τα βάλεις με τους εντολοδόχους.. Όσα τους λένε οι εντολείς τους πράττουν. Κι αυτοί φυσικά δεν είναι οι πολίτες και κοινωνία.
Κάποτε βασιλικό, τώρα αριστοκρατικό το πολίτευμα μας. Σε μια Βαλκάνια χώρα που μόλις πριν λίγα χρόνια έριξε λίγα χιλιόμετρα ασφάλτου, γίνεται;
Ιλαρό το θέαμα. Σαν τα μεξικάνικα σίριαλ με τις επαύλεις, τις πισίνες και τα λιαρ-τζετ, που προσπαθούν να σκεπάσουν την απέραντη φτώχια, τις φαβέλες, την εγκληματικότητα, την πορνεία ενός λαού.
Καμώνονται τους αριστοκράτες, τους τεχνοκράτες, τους στρατηγούς. Ας χαλαρώσουν λίγο. Πολύ στα σοβαρά τον πήρανε το ρόλο τους.
Έχετε δει στρατηγούς μικρών κρατών ή κρατιδίων. Σαν παγόνια δεν είναι; Γεμάτοι με πλουμιστά παράσημα από τό’να άκρο του στήθους ως το άλλο. Κι από πίσω τους ρακένδυτοι στρατιώτες, στυλίτες του θανάτου, πάνω σε τρίκυκλα, φορώντας μπλουζάκια με στάμπες NBA!
Γνωρίζει την ταπεινή σκούφια της η άρχουσα πολιτική ελίτ της χώρας. Γι’ αυτό και δουλικά φέρεται στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Στις συνεδριάσεις στέκουν αμίλητοι, πραότητα, και συγκατάβαση τους διακρίνει.
Μόλις πάρουν το αεροπλάνο για την Αθήνα αλλάζουν όλα. Γίνονται απόμακροι, σκληροί, άκαμπτοι και αλαζονικοί πανάθεμα τους..
Εκτός από τη Φαίδρα της ελληνικής μυθολογίας, υπάρχουν δυστυχώς και οι φαιδροί της ελληνικής πραγματικότητας.
από το Pheme.gr
Νιώθω να δοκιμάζουν τις δυνάμεις μου, τις αντοχές μου, τη νοημοσύνη μου. Με καρτερικότητα τους αντιμετωπίζω. Δεν το παίρνω προσωπικά. Μικρό το κακό στα τόσα άλλα.
Εγώ υπερασπίζομαι την αξιοπρέπεια μου, οι ίδιοι τι; Τα προνόμια τους.. Ταξίδια, οικονομική άνεση, σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, βεβαιότητα για το μέλλον αυτών και των παιδιών τους.
Εγώ υπερασπίζομαι τις ιδέες μου, οι ίδιοι τι; Άνεργοι ιδεών είναι. Ετερόφωτοι, δάνειες οι απόψεις τους. Γι’ αυτό και δεν το παίρνω προσωπικά.
Πώς να βάλεις με τη Σελήνη για την ελλειπτική φορά της.. Η Γη την έλκει.
Πώς να τα βάλεις με τους εντολοδόχους.. Όσα τους λένε οι εντολείς τους πράττουν. Κι αυτοί φυσικά δεν είναι οι πολίτες και κοινωνία.
Κάποτε βασιλικό, τώρα αριστοκρατικό το πολίτευμα μας. Σε μια Βαλκάνια χώρα που μόλις πριν λίγα χρόνια έριξε λίγα χιλιόμετρα ασφάλτου, γίνεται;
Ιλαρό το θέαμα. Σαν τα μεξικάνικα σίριαλ με τις επαύλεις, τις πισίνες και τα λιαρ-τζετ, που προσπαθούν να σκεπάσουν την απέραντη φτώχια, τις φαβέλες, την εγκληματικότητα, την πορνεία ενός λαού.
Καμώνονται τους αριστοκράτες, τους τεχνοκράτες, τους στρατηγούς. Ας χαλαρώσουν λίγο. Πολύ στα σοβαρά τον πήρανε το ρόλο τους.
Έχετε δει στρατηγούς μικρών κρατών ή κρατιδίων. Σαν παγόνια δεν είναι; Γεμάτοι με πλουμιστά παράσημα από τό’να άκρο του στήθους ως το άλλο. Κι από πίσω τους ρακένδυτοι στρατιώτες, στυλίτες του θανάτου, πάνω σε τρίκυκλα, φορώντας μπλουζάκια με στάμπες NBA!
Γνωρίζει την ταπεινή σκούφια της η άρχουσα πολιτική ελίτ της χώρας. Γι’ αυτό και δουλικά φέρεται στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Στις συνεδριάσεις στέκουν αμίλητοι, πραότητα, και συγκατάβαση τους διακρίνει.
Μόλις πάρουν το αεροπλάνο για την Αθήνα αλλάζουν όλα. Γίνονται απόμακροι, σκληροί, άκαμπτοι και αλαζονικοί πανάθεμα τους..
Εκτός από τη Φαίδρα της ελληνικής μυθολογίας, υπάρχουν δυστυχώς και οι φαιδροί της ελληνικής πραγματικότητας.
από το Pheme.gr