Οι εκλογές έφτασαν και, όπως σε κάθε κρίσιμη αναμέτρηση, στην Αττική καθώς και σε άλλες περιοχές ανασυγκροτείται από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, τους υποψηφίους Βουλευτές και τους λοιπούς παρατρεχάμενους τους το κίνημα – σαν αυτό της πατάτας – της “«νομιμοποίησης» των αυθαιρέτων”. Για άλλη μια φορά το ψέμα και ο εμπαιγμός κάνουν κυρίως στην Ανατολική Αττική την εμφάνισή τους απέναντι σε αυθαιρετούντες συμπολίτες μας οι οποίοι κατόπιν συγκεκριμένων πολιτικών, νομικών, διοικητικών ή άλλων βεβαιώσεων έμπλεξαν στον κυκεώνα των διαδικασιών κατόπιν της ανέγερσης κάποιου αυθαίρετου κτίσματος.
Έτσι πολιτικοί «κολοσσοί» σαν τον «αντιμνημονιακό» υποψήφιο πρωθυπουργό και πολιτικά εξαφανισμένο επί μια δεκαετία κ. Αντώνη Σαμαρά, αλλά και το πλέον αναξιόπιστο στέλεχος της κυβέρνησης Παπανδρέου και υποψήφιο στην Περιφέρεια Αττικής με το ΠΑΣΟΚ κύριο Γιώργο Παπακωνσταντίνου, βγαίνουν και πάλι στη ρούγα για «νομιμοποιήσεις» και «τακτοποιήσεις» αυθαιρέτων…
Για να τα πάρουμε όμως από την αρχή,
το ζήτημα της αυθαίρετης δόμησης είναι και αυτό ένα από τα «παιδιά» της μεταπολίτευσης με όλα τα χαρακτηριστικά και των υπολοίπων «παιδιών» της δηλαδή διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, ανομία, ατιμωρησία κ.ο.κ. Η παράνομη δόμηση ειδικά στην ύπαιθρο της Αττικής έγινε κανόνας διότι έτυχε τις προηγούμενες δεκαετίες να «βολεύει» διαφορετικές ομάδες για διαφορετικούς λόγους. Κατ’ αρχάς οι ντόπιοι ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων δεν είχαν κάποια ιδιαίτερα κίνητρα να συνεχίζουν να καλλιεργούν τη γη όπως οι παλαιότεροι, ενώ παράλληλα εξασφάλιζαν γρήγορο και εύκολο χρήμα τόσο με την πώληση της, όσο και με την τόνωση που έδιναν οι νέοι κάτοικοι στην τοπική οικονομία. Εξυπακούεται ότι τα οικόπεδα δεν πωλούνταν μεγάλα – με δυνατότητα νόμιμης οικοδόμησης - και σε υψηλές τιμές, αλλά τεμαχίζονταν και πωλούνταν μικρά και σε χαμηλές τιμές, ώστε να προσελκύονται διαρκώς «επενδυτές». Δεύτερον, οι κάτοικοι της Αθήνας ζητούσαν πάση θυσία, και χωρίς να κάτσουν να πολυσκοτιστούν, ένα κομμάτι γης και μια κατοικία αρχικά για τα Σαββατοκύριακά και το καλοκαίρι ή και για μόνιμη αργότερα και τρίτον – και αυτό είναι το ουσιώδες – οι πολιτικοί και τα κόμματα που ασκούσαν εξουσία βρήκαν μια «χρυσή» ευκαιρία ώστε να έχουν όλους αυτούς τους ανθρώπους του χεριού τους προεκλογικά εκβιάζοντάς τους για «νομιμοποιήσεις» χρησιμοποιώντας τους διαρκώς σαν εύκολο στόχο για εισπρακτικές εφόδους και κυρίως χωρίς να είναι αναγκασμένοι στο να λογοδοτούν, μια και την παρανομία έχουν φαινομενικά τουλάχιστον ξεκινήσει οι ίδιοι οι «ιδιοκτήτες» των οικημάτων, στην έλλειψη ελευθέρων χώρων, πάρκων, παιδικών χαρών, παιδικών σταθμών και σχολείων, οδικού δικτύου, συγκοινωνιών, αποχετευτικού δικτύου, υποδομών υγείας και αστυνόμευσης καθώς και ο, τι άλλο είναι απαραίτητο για ένα πολίτη, που ζει σε έναν οικισμό ενός σύγχρονου και ανεπτυγμένου ευρωπαϊκού κράτους.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν με πολλές περιοχές υποβαθμισμένες από την άναρχη δόμηση, το γενικό αδιέξοδο που η τελευταία δημιουργεί οι αυθαιρετούντες συμπολίτες μας – οι οποίοι βέβαια ποτέ δεν άκουσαν φωνές που τους προέτρεπαν να μην μπλέξουν σε όλο αυτό το λαβύρινθο πρώτα για το δικό τους καλό και έπειτα για το καλό όλων και κυρίως του φυσικού περιβάλλοντος – μπαίνουν ξανά στην προεκλογική ατζέντα για να βγούν αμέσως μετά τις εκλογές, όπως άλλωστε κάθε φορά συμβαίνει.
Ο νόμος λοιπόν 4014/11, 4030/11 καθώς και μια σειρά άρθρων σε διάφορους νόμους και εγκυκλίους κρατούν δέσμιους χειροπόδαρα όσους έχουν αυθαιρετήσει και φυσικά χωρίς να δίνουν καμία προοπτική επίλυσης στην αντιμετώπιση του προβλήματος της αυθαίρετης δόμησης.
Πιο συγκεκριμένα τα αυθαίρετα προς τακτοποίηση διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, αυτά τα εντός και αυτά τα εκτός σχεδίου. Στα εντός σχεδίου η διαδικασία τακτοποίησης είναι σαφώς πιο συγκεκριμένη χωρίς ιδιαίτερα ερωτηματικά και «παγίδες», εξάλλου πολλές από τις παραβάσεις έχουν δηλωθεί στο Ν. 3843/10 περί τακτοποίησης ημιηπαίθριων χώρων. Στα εκτός σχεδίου όμως η κατάσταση είναι τουλάχιστον πολύπλοκη. Το ΤΕΕ και οι σύλλογοι μηχανικών κάνουν λόγο για μια σειρά προβλημάτων που αφήνουν τόσο τους ίδιους όσο και τους πολίτες εκτεθειμένους στις εισπρακτικές «ορέξεις» της ελληνικής κρατικής διοίκησης.
Σχεδόν κάθε μια αυθαίρετη κατασκευή εκτός σχεδίου έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τις δικές της ιδιαιτερότητες όπου κανένας νόμος ή εγκύκλιος δεν δίνει μια σαφή απάντηση με ποιον ακριβώς τρόπο πρέπει να δηλωθεί. Οι όποιες διευκρινήσεις δίνονται είτε από το ΤΕΕ είτε από το ΥΠΕΚΑ είναι άλλοτε γραπτές και άλλοτε προφορικές, άλλοτε το ίδιο ερώτημα απαντάται παραπάνω από μια φορές και με διαφορετικό τρόπο, και φυσικά – ω ναι!!! – δεν έχουν κανέναν επίσημο χαρακτήρα. Κοντολογίς, ανά πάσα ώρα και στιγμή όλα μπορούν να αναιρεθούν και να βρεθούν μηχανικοί και «ιδιοκτήτες» έκθετοι απέναντι στη διοίκηση.
Σημαντική επίσης ομάδα αυθαιρέτων κτισμάτων είναι αυτή, της οποίας παράνομα κτίσματα έχουν ανεγερθεί σε περιοχές με ειδικό καθεστώς, όπως δάση, αρχαιολογικοί χώροι, αιγιαλοί, ρέματα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Εθνικού Δρυμού του Σουνίου, όπου απαντώνται κτίσματα όχι απλά εντός του, αλλά εντός του πυρήνα του Δρυμού, μιας περιοχής με τεράστια οικολογική και αρχαιολογική σημασία... Κατά τον εν λόγω νόμο λοιπόν οι παραπάνω περιπτώσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν σε τακτοποίηση… Ή μήπως άραγε μπορούν;;; Ειδικά στο θέμα των δασικών ενώ ο ίδιος νόμος το απαγορεύει στη συνέχεια το επιτρέπει… Αν δηλαδή λ.χ. κάποιος έχει κτίσμα σε δασική έκταση, μπορεί να το δηλώσει με τη σημείωση πως εάν κατά την ανάρτηση των δασικών χαρτών – οι οποίοι ακόμη δεν έχουν αναρτηθεί και η διαδικασία φαίνεται να αργεί – είναι εντός τους, τότε απεντάσσεται της τακτοποίησης και κατ’ επέκταση χάνει τα χρήματα που έχει πληρώσει ως πρότιμο, αμοιβές μηχανικών, κλπ… Χαρακτηριστικό δε αυτών των προεκλογικών ημερών στην Περιφέρεια Αττικής είναι διάφοροι κυριολεκτικά άθλιοι «μαυρογιαλούροι», που είναι πολιτευτές των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων ή διάφορα πρωτοπαλίκαρα τους να παρακινούν τους αυθαιρετούντες και εν αγνοία (αν ήταν ενημερωμένοι σίγουρα δεν θα έχτιζαν καν) συμπολίτες μας να δηλώσουν τα κτίσματά τους, υποσχόμενοι πως εφόσον εκλεγούν οι ίδιοι, ή το «αφεντικό» τους θα προχωρήσουν σε αποχαρακτηρισμό αρχαιολογικών χώρων ή δασικών ζωνών, επανοριοθέτηση ρεμάτων ή αιγιαλών.
Άλλο σημαντικό κεφάλαιο της όλης παρανοϊκής αυτής κατάστασης και την αγνοούν πολλοί από τους ενδιαφερόμενους είναι και η εξής. Όποιος δηλώσει αυθαίρετο κτίσμα σε περιοχή πάντα εκτός σχεδίου πόλης, θα κληθεί να ξαναπληρώσει σε δέκα χρόνια, εκτός και αν το ακίνητό του έχει εν τω μεταξύ ενταχθεί. Και να πως. Αν π.χ. έχει χτίσει σε μια έκταση 500 τ.μ. θα πρέπει να αγοράσει γη ή το αντίτιμο αυτής ώστε να συμπληρώσει την αρτιότητα για να μπει στο σχέδιο. Δηλαδή να αγοράσει ή να πληρώσει 3500 τμ. Και αυτό σήμερα που η αρτιότητα είναι στα τέσσερα στρέμματα (4000 τ.μ.). Αν σε δέκα χρόνια η αρτιότητα είναι έξι, δέκα ή και περισσότερα στρέμματα, τότε άραγε τι θα γίνει; Θα πληρώσουν το αντίτιμο για την έκταση που θα ισχύει τότε;
Καθοριστική επίσης παράμετρος της εν λόγω Βαβέλ σχετικά με το ύψος του προστίμου είναι το έτος της ανέγερσης της παράνομης κατασκευής. Και εδώ το ΥΠΕΚΑ λειτουργώντας ως άλλος παρακρατικός κομματάρχης της μετεμφυλιακής περιόδου, άφησε ανοιχτό το παραθυράκι της εκ νέου αυθαιρεσίας, και ενώ ζητώντας σύμφωνα με το νόμο αρχικά τη χρονολογία της κατασκευής με αντικειμενικά αποδεικτικά στοιχεία, όπως αεροφωτογραφίες, κάποια δημόσια έγγραφα κ.ο.κ., στη συνέχεια με σχετική διευκρίνιση μπορούσε να οριστεί η χρονολογία κατασκευής με μια και μόνο υπεύθυνη δήλωση! Έτσι δόθηκε η δυνατότητα όχι μόνο κάποιος να δηλώσει λ.χ. το αυθαίρετό του ηλικίας σαράντα και όχι δέκα ετών, που είναι και η πραγματική του ηλικία, αλλά να δηλώσει στην ίδια «μεγάλη» ηλικία και αυθαίρετο που… ακόμα δεν έχει χτιστεί… Όπως και έγινε!!! Για τούτο και στις αρχές Ιουνίου αναμένεται ακύρωση της ρύθμισης αυτής στο ΣτΕ κατόπιν βέβαια των εκλογών, με ενδεχόμενη την υφαρπαγή της ψήφου και φυσικά πάλι κάποιους να πίνουν εις υγείαν των κορόιδων…
Συνοψίζοντας, το ζήτημα των αυθαιρέτων κτισμάτων στην ύπαιθρο της Αττικής αλλά και πολλά νησιά δεν είναι πρόβλημα διότι πολύ απλά δεν επιλύεται. Είναι μια δυσανάλογη τιμωρία για όσους αφέθηκαν να παρανομήσουν, έναντι αυτών που δημιούργησαν και γιγάντωσαν το πρόβλημα εις άγραν ψήφων, δημιουργώντας εύκολη λεία για οικονομικές εξορμήσεις εισπρακτικού χαρακτήρα. Είναι καιρός μετά τόσα χρόνια να καταστεί σαφές σε όλους ότι η οικοδομική αυθαιρεσία είναι πρόβλημα που είτε θα σταματήσει, είτε θα συνεχίσει να διαιωνίζεται, ότι όλοι αυτοί που μιλούσαν και χάιδευαν τα αυτιά όλων όσων παρανομούσαν ήταν απλά και μόνο για να τους έχουν του χεριού τους για χρήματα και ψήφους, ότι ένα αυθαίρετο δεν είναι ένα «κεραμιδί πάνω από το κεφάλι μας» αλλά ένας σταυρός του μαρτυρίου για όλη μας τη ζωή, αλλά το κυριότερο ότι όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έκαναν τους καλούς και τους φιλεύσπλαχνους ήταν οι δεσμώτες τους ενώ πολιτικές δυνάμεις και φωνές από το χώρο της αριστεράς και της οικολογίας μπορεί να φαίνονταν ως εχθροί, αλλά ήταν από τους λίγους που μίλησαν έγκαιρα και έγκυρα και για το αδιέξοδο και για το χοντρό δούλεμα που πέφτει κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές.
Τα αυθαίρετα δυστυχώς υπάρχουν είτε συμφωνούμε είτε όχι κάποιοι με το φαινόμενο και την αντιμετώπισή του. Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Ας κοντύνουν αυτή την Κυριακή και οι ψεύτες… Υπάρχει και φιλότιμο (;)…
εστάλη από τον Βαγγέλη Μυτιληναίο, υπ. Βουλευτή Αττικής με τη «Δημοκρατική Αριστερά»