• ΠΡΟΣΦΑΤΑ

    Ιουνίου 24, 2012

    Ο Ραγκούσης και η μοίρα των κηπουρών




    Όλοι οι στενοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, αυτοί που οι παλαιότεροι σύντροφοί τους τους αποκαλούσαν «κηπουρούς», έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Η άνοδός τους στην κομματική και κυβερνητική ιεραρχία δεν στηρίχθηκε στο ζιβάγκο, την αφίσα ή τη δουλειά στις αλήστου μνήμης τοπικές ή κλαδικές οργανώσεις, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων σε ένα τυχαίο περιστατικό. Μια γνωριμία σε γυμναστήριο. Μια κουβέντα του… αέρα σε ένα αεροπορικό ταξίδι. Μια συναντήσεις όπου ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με σορτσάκι και μπλουζάκι συζητούσε τάχα μου περί ανέμων, υδάτων και αειφόρου ανάπτυξης στα διαλείμματα βουτιών στα (κατά προτίμηση) γαλανά νερά του Αιγαίου.

    Στα γαλανά νερά της Πάρου γνώρισε και ο Παπανδρέου τον Γιάννη Ραγκούση. Το «προξενιό» το έκανε η Άννα Νταλάρα, συγγενής του Ραγκούση. Και από την πρώτη στιγμή η έλξη του αρχηγού με το δραστήριο δήμαρχο του νησιού και επιτυχημένο επιχειρηματία επιχείρησης εστίασης ήταν αμοιβαία. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο δήμαρχος ενός μικρού αιγαιοπελαγίτικου νησιού βρέθηκε να είναι το δεξί χέρι του αρχηγού, εκπρόσωπος Τύπου και γραμματέας του πανίσχυρου κομματικού μηχανισμού. Πανίσχυρος κι ο ίδιος ο γραμματέας παρά τις γκρίνιες και τις μουρμούρες των «παλαιών» του κινήματος που δεν μπορούσαν να δεχθούν τον «νέο» που τους πήρε την «μπουκιά» της κομματικής εξουσίας από τα χέρια.

    Και όταν ήρθε η στιγμή του θριάμβου του 2009, ο γραμματέας βρέθηκε και σε μια κορυφαία θέση της κυβέρνησης. Εκλεγμένος πρώτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ανέλαβε το καίριο υπουργείο Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, όπως το ονόμασε ο πρόεδρος Γιώργος, αρεσκόμενος σε τίτλους αέρα πατέρα έτσι για τα μάτια του κοσμάκη. Σήκωσε μεγάλο βάρος της αντιπαράθεσης με το «βαθύ» και σκληρό ΠΑΣΟΚ, τη ραχοκοκαλιά του κινήματος από το 1974. Αντιμετώπισε με υπεροψία κορυφαία στελέχη κι έφτασε να παίζει σε ομάδες δελφίνων μαζί με την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Ανδρέα Λοβέρδο. Στον ανασχηματισμό του Ιουνίου του 2011 ανέλαβε το υπουργείο Μεταφορών. Νόμισε ότι ήρθε η ώρα να κερδίσει τη μεγάλη μάχη. Και βρήκε τον αντίπαλο, τη «συντεχνία», το «κλειστό επάγγελμα» των ταξιτζήδων που έπρεπε να τελειώνει μια και καλή μαζί τους. Πίστεψε ότι κέρδισε τον αντίπαλο, τον πρόεδρο των ταξιτζίδων Θύμιο Λυμπερόπουλο. Το πίστεψε, αλλά λογάριαζε χωρίς τους ξενοδόχους. Και ξενοδόχοι ήταν οι σύντροφοί του στην κυβέρνηση με πρώτο τον «παλιό» Δημήτρη Ρέππα. Και έχασε για να περάσει σε θέση αναπληρωτή υπουργού Άμυνας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Όλο αυτό το διάστημα χρεώθηκε αυτά που έπραξε, αλλά και αυτά που δεν έπραξε. Απλώς και μόνο επειδή ήταν κοντά στον πρόεδρο Γιώργο και έτσι η μη εκλογή του στις εκλογές του Μαΐου ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο.

    Κατά Βενιζέλου


    Κι αντί να κάτσει στα αυγά του και να κοιτάξει να αποχωρήσει με ελαφρά πηδηματάκια, διάλεξε να περάσει στην επίθεση κατά του προέδρου του κόμματος. Όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν κατηγορούσε τον νέο πρόεδρο Ευάγγελο Βενιζέλο με αιχμές για την προεκλογική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να αναφέρει σε άρθρο του ούτε λίγο ούτε πολύ πως το ΠΑΣΟΚ πήρε την κατιούσα από τη στιγμή που ανέλαβε χρέη υπουργού Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

    Και βέβαια η απάντηση από την πλευρά Βενιζέλου ήταν σκληρότατη. Σε συνέντευξή του παρομοίωσε τον Ραγκούση με κάποιον που έχει δολοφονήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και ζητά από το δικαστήριο να επιδείξει επιείκεια και να του αναγνωρίσει το ελαφρυντικό ότι είναι ορφανός. Και όχι μόνο αυτό, ουσιαστικά του έδειξε το δρόμο της εξόδου, και σε αυτόν και στους άλλους «κηπουρούς», λέγοντας για το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού «αυτοί δεν είναι στην παράταξη». Όταν μάλιστα ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για επικείμενες διαγραφές στο ΠΑΣΟΚ, απάντησε: «Όταν σφάζεις κάποιον, για να βγάλει αίμα, πρέπει να έχει».

    Προχώρησε ακόμη ο Ευάγγελος Βενιζέλος και σε μια συμβολική κίνηση. Συναντήθηκε με τον Θύμιο Λυμπερόπουλο κάνοντας έτσι σαφές με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αποδοκιμασία του στην πολιτική Ραγκούση.

    Τι κατάλαβε από όλα αυτά ο Γιάννης Ραγκούσης; Πολύ λίγα πράγματα. Φταίνε οι άλλοι και όχι αυτός. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε όταν ζήτησε να σχολιάσει τη δήλωση της Βάσως Παπανδρέου ότι τα τελευταία χρόνια έγιναν εγκλήματα: «Εγκλήματα έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης, με σπατάλη, αδιαφάνεια, ρουσφέτι, πελατειακή λογική. Αυτά έως το 2009. Ξέρουμε ποιοι όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν σε κυβερνητικές θέσεις και μια από αυτές ήταν η Βάσω Παπανδρέου. Η αυτοκριτική πρέπει να ξεκινήσει από αυτούς που κυβερνούσαν επί χρόνια τη χώρα».

    Αρνητικά τα σχόλια


    Τι εντύπωση προκαλούν οι δηλώσεις του; Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα σχόλια των αναγνωστών του «Βήματος», του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, με στελέχη του οποίου επί χρόνια είχε προνομιακές σχέσεις ο Ραγκούσης. Ένα μόνο από αυτά τα σχόλια κάτω από ρεπορτάζ για μια ομιλία του Ραγκούση την περασμένη Παρασκευή είναι ενδεικτικό: «Να τελειώσουμε ότι αρχίσαμε την 6η Μαΐου. Εντελώς άχρηστος. Ό,τι του ανατέθηκε από τον Γιωργάκη το διέλυσε. “Καλλικράτης”, Υπατία, ταξί, Κερατέα, ένα συνεχές μπάχαλο».

    Με αυτά και με αυτά ο άνθρωπος που πίστεψε κάποια στιγμή ότι μπορεί να γίνει και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο πρώτος που θα παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας στη διάλυση και εκ του μηδενός επανίδρυση του χώρου που κάλυπτε το πάλαι ποτέ κραταιό κίνημα. Έτσι είναι, τι να κάνουμε. Κάποιοι γι’ αλλού κινήσανε και αλλού η ζωή τους πάει.




    Item Reviewed: Ο Ραγκούσης και η μοίρα των κηπουρών Rating: 5 Reviewed By: forkeratea
    Scroll to Top