Μολυσμένος Παράδεισος
Πέρσι το Σεπτέμβρη στις Νύχτες Πρεμιέρας, κατά την διάρκεια των ερωτήσεων στο σκηνοθέτη Φατιχ Ακιν μετά το τέλος της προβολής του ντοκιμαντέρ «Μολυσμένος Παράδεισος», ένας άντρας ξέσπασε.
Ήταν κάτοικος Κερατέας και η προβολή του ντοκιμαντέρ για την μόλυνση του τούρκικου χωριού στη Μαύρη Θάλασσα αναγκαστικά τον είχε επηρεάσει.
Κάλεσε τον σκηνοθέτη να προβάλει την ταινία και στην Κερατέα, τα έβαλε με τους κυβερνώντες που εκμεταλλεύονται τους λαούς, αναφέρθηκε στο περιβαλλοντικό έγκλημα που γίνεται στην περιοχή του και στο τέλος πάνω στην φούρια του τα έβαλε και με έναν επιχειρηματία και τα σκάγια πήραν ακόμα και το περιοδικό που ήταν υπεύθυνο για την εκδήλωση.
Η (έβδομη) τέχνη είχε καταφέρει στο μυαλό αυτού του άντρα να φωτίσει τις ομοιότητες που έχει με ένα Τούρκο. Του είχε δείξει ότι οι διαφορές με τον τουρκικό λαό δεν είναι τόσο σημαντικές από την στιγμή που όλοι οι άνθρωποι αποζητούν το ίδιο:
Ένα καθαρό περιβάλλον για να μεγαλώσουν αυτοί και τα παιδιά τους. Η απόσταση ανάμεσα στην Κερατέα και την Μαύρη Θάλασσα σχεδόν εκμηδενίστηκε στο μυαλό του.
Το που μένεις δεν είχε πια σημασία από την στιγμή που αναζητείς το ίδιο πράγμα: Ποιότητα ζωής.
Θυμήθηκα χθες το περιστατικό, περνώντας από την αντιφασιστική πορεία στο Σύνταγμα. Εδώ, μια δολοφονία ενός αθώου μετανάστη είχε ενώσει Έλληνες και ξένους.
Δυστυχώς η πραγματική ζωή και όχι η τέχνη υπενθύμιζε στους ανθρώπους ότι όλοι θέλουμε το ίδιο πράγμα: Να ζήσουμε ειρηνικά. Ότι δεν πρέπει να αφήσουμε την φριχτή πληγή του νεοναζισμού να εξαπλωθεί άλλο. Ότι όλοι θέλουν να κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο, να πηγαίνουν στις δουλείες τους, να ζουν με ασφάλεια. Ότι είμαστε περισσότεροι ίδιοι παρά διαφέρουμε.
Ξέρω καλά, ότι για πολλούς όλα αυτά ακούγονται λίγο...ρομαντικά. Ότι αν η Πολιτεία δεν πάρει σοβαρά μέτρα για να διαφυλάξει την προστασία των πολιτών με τα λόγια δεν γίνεται τίποτα. Έτσι είναι. Όμως όσο μέσα στο κεφάλι μας παίζει το έργο «Εμείς και Αυτοί» δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Δεν είναι «Εμείς και Αυτοί» είμαστε όλοι. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όσο είναι ακόμα καιρός. Δεν χρειαζόμαστε την τέχνη για να μας το υπενθυμίσει. Ούτε άλλο ένα αθώο θύμα...
Με πληροφορίες από το www.lifo.gr
Διαβάστε σχετικά
Ο Fatih Akin και η τούρκικη…Κερατέα!
Μέσα στη χρονιά θα κυκλοφορήσει η νέα ταινία του Fatih Akin, “Rubbish in the Garden of Eden” (Σπουπίδια στον Κήπο της Εδέμ).Πρόκειται για ένα ντοκυμαντέρ που πραγματεύεται τη δημιουργία χωματερής στο χωριό Camburnu, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και τις αντιδράσεις των κατοίκων ενάντια σε αυτή την......
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΥΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (του Γιώργου Π. Ιατρού)
“Ο κινηματογράφος μπορεί όλα να τα πει, όλα να τραγουδήσει, όλα να τα εξάρει...κι όλα να τα καταστρέψει” Σ.Μ. ΑΪΖΕΝΣΤΑΙΝ Ο κινηματογράφος ως ένα σπουδαίο μέσο επικοινωνίας πληροφοριοδότησης και ψυχαγωγίας από την εποχή που τον ανακάλυψαν οι αδελφοί Λυμιέρ (1895) ως τις μέρες μας εξακολουθεί......
