Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Πρόκειται για μία πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση δράσεων υποστήριξης των συγκεκριμένων συμπολιτών μας, αλλά και ενημέρωσης και αφύπνισης της κοινωνίας μας. Η αποστολή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρίες μέσω εθνικών, περιφερειακών και παγκόσμιων προσπαθειών, καθώς και η αύξηση της ευαισθητοποίησης.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. Στοχεύει στην προώθηση της κατανόησης σε θέματα αναπηρίας και στην κινητοποίηση υποστήριξης της αξιοπρέπειας και της ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Επιδιώκει επίσης να επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι το κέρδος από την ένταξη των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της ζωής είναι συνολικό και μας αφορά όλους.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία, υπολογίζεται γύρω στο 1 εκατομμύριο. Τα στοιχεία στηρίζονται σε ποσοστά του ΠΟΥ και των επίσημων φορέων του κράτους.
Όταν αναφερόμαστε σε ειδικές ανάγκες εννοούμε κάθε πνευματική ή σωματική αναπηρία η οποία χρίζει ειδικής μεταχείρισης ώστε το άτομο να αναπτύξει ισότιμα όλες τις ικανότητες του και να ενταχθεί στη κοινωνία. Αυτές μπορεί να είναι αισθητηριακές αναπηρίες (τύφλωση, κώφωση) σωματικές αναπηρίες, (εγκεφαλική παράλυση, ακρωτηριασμένα άκρα) νοητική καθυστέρηση, χρωμοσωμικά σύνδρομα, Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (αυτισμός), ειδικές μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία κλπ).
Είναι γεγονός, ότι τα άτομα με αναπηρία είναι μία σημαντική κατηγορία του πληθυσμού, που αντιμετωπίζει συχνά προβλήματα κοινωνικού αποκλεισμού, στιγματισμού και αδιαφορίας, ή άνισης μεταχείρισης από το κοινωνικό τους περιβάλλον, εξαιτίας προκαταλήψεων σε βάρος τους. Για το σκοπό αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και άλλα κράτη έχουν ήδη λάβει σημαντικά νομοθετικά μέτρα προστασίας των ατόμων με αναπηρία, που θα τους εξασφαλίζουν την αυτονομία, την κοινωνική και επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στον κοινοτικό βίο (ενδεικτικά αναφέρονται, η Οικουμενική Διακήρυξη του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, οι Πρότυποι Κανόνες του ΟΗΕ για την Εξίσωση των Ευκαιριών για τα ΑμεΑ, καθώς και η θεσμοθέτηση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Η Ελλάδα, ακολουθώντας την μεγάλη πολιτιστική και ανθρωποκεντρική κληρονομιά της και ενεργώντας στο πλαίσιο της περαιτέρω ανάπτυξης και εμπέδωσης της φιλοσοφίας του κοινωνικού κράτους, έχει λάβει σημαντικά νομοθετικά μέτρα άσκησης κοινωνικής φροντίδας και μέριμνας για τα άτομα με αναπηρία. Ειδικότερα, το Ελληνικό Σύνταγμα εισάγει μία ανθρωποκεντρική και κοινωνική αντίληψη του δικαίου και του κράτους, κατοχυρώνοντας με το άρθρο 4 την αρχή της ισότητας έναντι του νόμου, η οποία αποτελεί το θεμέλιο λίθο του ρυθμιστικού πλαισίου για τα ΑμεΑ και την αντιμετώπισή τους από το κράτος, ενώ με το άρθρο 21 θεμελιώνεται το κοινωνικό κράτος δικαίου και η κοινωνική πολιτική του κράτους και γίνεται ρητή αναφορά στην αναπηρία και την προστασία της από το Σύνταγμα, όπως επίσης με το άρθρο 22 θεμελιώνεται το δικαίωμα των ΑμεΑ στην εργασία και η προστασία της εργασίας που παρέχουν.
Με τις διατάξεις αυτές, το Σύνταγμα της χώρας μας εναρμονίζεται με τα πιο προοδευτικά Συντάγματα άλλων χωρών, υιοθετείται το κοινωνικό μοντέλο για την αναπηρία και συνεπώς η Ελληνική Πολιτεία εντέλλεται να εκσυγχρονίσει τη νομοθεσία της χώρας για τα άτομα με αναπηρία.
Ωστόσο, η ισοτιμία πρέπει να γίνει απαράβατος κανόνας στις σχέσεις όλων μας με τα άτομα με αναπηρία, με έναν καθημερινό αγώνα για την καταπολέμηση των διακρίσεων εις βάρος τους και την περιθωριοποίησή τους, και την αντιμετώπιση τους ως ενεργά μέλη της κοινωνίας.
Από την πλευρά μας ως τοπική αυτοδιοίκηση, θα πρέπει να διεκδικήσουμε τη λήψη μέτρων πολιτικής που θα αποσκοπούν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των συνανθρώπων μας, που είναι υποχρέωση του κράτους, προκειμένου τα άτομα αυτά να έχουν την ίδια προσβασιμότητα και δικαίωμα στη ζωή. Οφείλουμε να έχουμε ως βασικό μας στόχο τη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την πρόληψη και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, των προκαταλήψεων και των διακρίσεων και την εξάλειψη των εμποδίων που υπάρχουν στις ίσες ευκαιρίες και την πλήρη συμμετοχή των ΑΜΕΑ σε όλους τους τομείς της ζωής!!!
Ο Δήμος θα πρέπει να γίνει αρωγός στα άτομα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους ενισχύοντας τις κοινωνικές υπηρεσίες με γνώμονα των άνθρωπο και με μια πολυεπίπεδη παρέμβαση, ασκώντας πραγματικά κοινωνική πολιτική, με προτεραιότητα την άρση των κοινωνικών ανισοτήτων και του αποκλεισμού των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, καθώς και τη διασφάλιση της κοινωνικής ισορροπίας. Σε σχέση με τα ΑμΕΑ, όραμά μας θα πρέπει να είναι η δημιουργία ενός Κέντρου Ατόμων με Αναπηρία, στο πλαίσιο της διαρκούς προσφοράς σε μια κοινωνία ισότιμων μελών, ειδικά εξοπλισμένο και προσβάσιμο, με σκοπό τη δημιουργική απασχόληση, την ανάπτυξη ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων και την ψυχαγωγία ατόμων με κινητικές, ψυχικές και άλλες αναπηρίες, καθώς και η παροχή συμβουλευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών στις οικογένειες των ΑμΕΑ.
Εμείς και η Πολιτεία, καλούμαστε να προσφέρουμε μια συγκεκριμένη πολιτική για τα ΑΜΕΑ, ώστε να νιώσουν εκείνοι και οι οικογένειές τους ότι οικογένειά τους πάνω απ’ όλα είναι ένα σύγχρονο, λειτουργικό και δίκαιο κοινωνικό κράτος.
Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα είναι μια καλή αφορμή για όλα αυτά. Και στις δύσκολες εποχές που ζούμε, ας έχουμε πάντοτε στο νου μας ότι η κρίση δεν θα πρέπει να αποτελεί άλλοθι για τη στοχοποίηση ή την περιθωριοποίηση των ΑΜΕΑ.
Οφείλουμε όλοι μας, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε, να εξασφαλίσουμε πραγματικά ότι όλοι πολίτες απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα, πράγμα που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ευημερία της κοινωνίας μας και της ίδιας της δημοκρατίας μας.
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι: Οι Νόμοι υπάρχουν, τι κάνει η κοινωνία αλλά και όλοι εμείς σήμερα για να νιώθουν οι συμπολίτες μας ίσοι με εμάς και εμείς με αυτούς; Τι κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή π.χ. τα πεζοδρόμια όπου υπάρχουν οι ράμπες για ΑμΕΑ,τα διατηρούμε ή τα καταργούμε για να παρκάρουν αυτοκίνητα;
Το ειδικό σχολείο που ιδρύθηκε από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή στην πόλη μας και λειτουργεί στο Τρίτο Δημοτικό Σχολείο σήμερα, ξεκίνησε με 6 παιδιά και σήμερα αριθμεί 40.Ποιές είναι οι συνθήκες λειτουργίας του; Τι κάναμε για να υπάρξουν οι στοιχειώδεις όροι λειτουργίας του; Τα παιδιά αυτά τα εντάσσουμε μαζί με τα δικά μας ή τα αφήνουμε στην απομόνωση;
Η σημερινή παγκόσμια ημέρα πρέπει να είναι για όλους μας μια αφύπνιση της συνείδησής μας και της κοινωνικής ευαισθησίας μας και να απλώσουμε όλοι μαζί τα χέρια της αλληλεγγύης και της υπεράσπισης όλων αυτών των παιδιών.
Είναι χρέος του Δήμου μας και υποχρέωση όλων μας.
