Στη συνέντευξη που παραχώρησε στις 9/2 στην «Κ.Ε.», δίνοντας δείγμα γραφής για τη διοίκηση στην Περιφέρεια, εστιάζει στην ανθρωποκεντρική και περιβαλλοντική προσέγγιση των προβλημάτων, αντιτίθεται στα τέσσερα εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων, καθώς και στην προωθούμενη «αξιοποίηση» του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και του παραλιακού μετώπου.
* Τι θα κάνετε με τα τέσσερα εργοστάσια απορριμμάτων σε Κερατέα, Γραμματικό, Φυλή και Λιόσια;
- Πάγια αρχή μας είναι η βιώσιμη και δίκαιη, οικονομικά και οικολογικά, διαχείριση των απορριμμάτων. Η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της προσέγγισης, καθώς εξυπηρετεί λογικές εργολαβικών συμφερόντων, που λεηλατούν δημόσιες υποδομές και πόρους.
Λογικές δηλαδή που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, με ανυπολόγιστο κοινωνικό και οικονομικό κόστος.
Οποιος σήμερα επενδύει στις λύσεις της «χάρτινης» πράσινης ανάπτυξης που προωθεί η Περιφέρεια Αττικής υπό τη σημερινή διοίκηση, ερήμην των πολιτών αλλά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπονομεύει το παρόν και το μέλλον των κατοίκων της Αττικής.
Και τούτο γιατί αυτές οι μεθοδεύσεις αποκλείουν για το επόμενο τέταρτο του αιώνα, πρώτον, τη διαλογή, με ήπιες τεχνολογίες, στην πηγή, και δεύτερον, την ανακύκλωση χρήσιμων υλικών, συμπεριλαμβανομένων και των οργανικών.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι στους όρους του διαγωνισμού για τις τέσσερις Μονάδες Επεξεργασίας Απορριμμάτων με ΣΔΙΤ το Δημόσιο εγγυάται 1.350.000 τόνους ελάχιστη ποσότητα σύμμεικτων απορριμμάτων για 27 χρόνια.
Και τέλος, διατηρούν την επιμόλυνση των οικιακών με επικίνδυνα απόβλητα. Τέτοιες μεθοδεύσεις απαιτούν τεράστια κεφάλαια εγκατάστασης και αυξάνουν υπερβολικά το κόστος της διαχείρισης, ενώ θα εκτοξευτεί το κόστος για κάθε τόνο σκουπιδιών που σήμερα είναι περίπου στα 45 ευρώ, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τσέπη των πολιτών.
Η δική μας πρόταση είναι ανθρωποκεντρική, με έμφαση στη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των απορριμμάτων, στην προστασία του περιβάλλοντος, την αποκέντρωση των δραστηριοτήτων, τη μικρή κλίμακα, την κοινωνική συμμετοχή, την αξιοποίηση του ντόπιου παραγωγικού δυναμικού.
