Ευρωπαϊκή καμπάνια για την ανάπλαση της Αττικής

Στην Ελλά­δα, πραγ­μα­το­ποιεί­ται τις τε­λευ­ταίες δε­κα­ε­τίες έ­νας βα­θύς κοι­νω­νι­κός και οι­κο­λο­γι­κός με­τα­σχη­μα­τι­σμός. Η δια­κη­ρυγ­μέ­νη στρα­τη­γι­κή της δε­κα­ε­τίας του ’80 για α­πο­κέ­ντρω­ση και πε­ρι­φε­ρεια­κή α­νά­πτυ­ξη έ­χει εκ των πραγ­μά­των ε­γκα­τα­λει­φθεί. Στην Αθή­να, την πρω­τεύου­σα της χώ­ρας, συ­γκε­ντρώ­νε­ται ο μι­σός σχε­δόν πλη­θυ­σμός της χώ­ρας και ο με­γα­λύ­τε­ρος ό­γκος των οι­κο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των.

Η α­πό­φα­ση, τη δε­κα­ε­τία του’80, κα­τα­σκευής του νέ­ου α­ε­ρο­δρο­μίου στον χώ­ρο του κά­μπου των Με­σο­γείων, στην Ανα­το­λι­κή Αττι­κή, ο­δή­γη­σε στη με­τα­τρο­πή της υ­φι­στά­με­νης έως τό­τε γεωρ­γι­κής γης σε πε­ριο­χή ε­μπο­ρι­κών δρα­στη­ριο­τή­των και κα­τοι­κίας, δια­μορ­φώ­νο­ντας έ­ναν τρί­το οι­κι­στι­κό πό­λο στην Αττι­κή με­τά το Λε­κα­νο­πέ­διο της Αθή­νας και το Θριά­σιο Πε­δίο, δυ­τι­κά.

Οι Ολυ­μπια­κοί Αγώ­νες του 2004 που πραγ­μα­το­ποιή­θη­καν στην Αθή­να, συ­νέ­βα­λαν στην α­κό­μη με­γα­λύ­τε­ρη συ­γκέ­ντρω­ση πλη­θυ­σμού και οι­κο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των στην Αττι­κή, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα με το ε­ξω­φρε­νι­κά με­γά­λο κό­στος τους, που ξε­πέ­ρα­σε τα 20 δισ. ευ­ρώ έ­να­ντι 2,2 δισ. ευ­ρώ του αρ­χι­κού φα­κέ­λου διεκ­δί­κη­σης, ε­πέ­φε­ραν οι­κο­νο­μι­κή αι­μορ­ρα­γία στη χώ­ρα, διό­γκω­σαν το δη­μό­σιο χρέ­ος και προ­κά­λε­σαν δά­νεια και τό­κους που θα πλη­ρώ­νουν για πολ­λά χρό­νια α­κό­μη οι φο­ρο­λο­γού­με­νοι πο­λί­τες της χώ­ρας.

Μέ­σα σ’αυ­τές τις συν­θή­κες το ι­σχύον α­πό το 1985 Ρυθ­μι­στι­κό Σχέ­διο Αθή­νας, α­να­τρά­πη­κε εκ των πραγ­μά­των. Ελεύ­θε­ροι, δη­μό­σιοι, πα­ρα­λια­κοί χώ­ροι δο­μή­θη­καν και α­πέ­κτη­σαν νέες χρή­σεις, οι ο­ρει­νοί ό­γκοι της Αττι­κής έ­γι­ναν α­ντι­κεί­με­νο οι­κι­στι­κών ε­πε­κτά­σεων (Ολυ­μπια­κό Χω­ριό στην Πάρ­νη­θα, Κέ­ντρο Υψη­λής Τά­σης της ΔΕ­Η στον Υμητ­τό).


Η Αττι­κή δέ­χε­ται νέα ε­πί­θε­ση

Σή­με­ρα, δέ­κα χρό­νια με­τά τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες του 2004, η Αττι­κή δέ­χε­ται νέα ε­πί­θε­ση. Σε συν­θή­κες γε­νι­κευ­μέ­νης οι­κο­νο­μι­κής, κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­στι­κής κρί­σης, ε­πι­χει­ρεί­ται η κα­τάρ­γη­ση του Οργα­νι­σμού Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δίου Αθή­νας, για λό­γους πε­ρι­κο­πών των δη­μο­σίων δα­πα­νών υ­πο­τί­θε­ται, ε­νώ πα­γώ­νει η ψή­φι­ση του υ­πό α­να­θεώ­ρη­ση Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δίου Αττι­κής. Στην ου­σία, κα­ταρ­γεί­ται ο ό­ποιος πο­λε­ο­δο­μι­κός - χω­ρο­τα­ξι­κός σχε­δια­σμός και προ­γραμ­μα­τι­σμός και α­φή­νε­ται ε­λεύ­θε­ρο το πε­δίο δρά­σης των λε­γό­με­νων «ε­πεν­δυ­τών», αλ­λά και των κά­θε εί­δους διεκ­δι­κη­τών και κα­τα­πα­τη­τών της δη­μό­σιας γης.

Στην Αθή­να, ε­νώ η υ­πέρ­με­τρη α­τμο­σφαι­ρι­κή ρύ­παν­ση διο­γκώ­νε­ται α­πό την α­νε­ξέ­λε­γκτη χρή­ση ξύ­λων για θέρ­μαν­ση των κα­τοί­κων, οι ο­ποίοι α­δυ­να­τούν να πλη­ρώ­σουν το πα­νά­κρι­βο πε­τρέ­λαιο για να ζε­στα­θούν, το υ­φι­στά­με­νο πρά­σι­νο στην Αθή­να πε­ριο­ρί­ζε­ται σε λι­γό­τε­ρο α­πό 2,5 τ.μ α­νά κά­τοι­κο, τη στιγ­μή που στις πε­ρισ­σό­τε­ρες ευ­ρω­παϊκές πρω­τεύου­σες προ­σεγ­γί­ζει ή ξε­περ­νά τα 10 τ.μ α­νά κά­τοι­κο.

Πα­ράλ­λη­λα, προω­θεί­ται η κα­τα­σκευή νέων βιο­μη­χα­νι­κών ε­γκα­τα­στά­σεων στον ο­ρει­νό ό­γκο του Υμητ­τού, ό­πως το Κέ­ντρο Υπε­ρυ­ψη­λής Τά­σης (ΚΥΤ) της ΔΕ­Η, προ­γραμ­μα­τί­ζο­νται νέ­οι αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μοι, ε­νώ ε­πι­χει­ρεί­ται η α­ναί­ρε­ση α­κό­μη και του ι­σχύο­ντος Προ­ε­δρι­κού Δια­τάγ­μα­τος προ­στα­σίας του Υμητ­τού, προ­κει­μέ­νου να ε­ξυ­πη­ρε­τη­θούν τα συμ­φέ­ρο­ντα κά­ποιων κα­τα­πα­τη­τών δη­μό­σιας γης κα­θώς και ό­σων έ­χουν χτί­σει αυ­θαί­ρε­τες κα­τοι­κίες μέ­σα στα προ­στα­τευό­με­να ό­ρια του Υμητ­τού.


Τσι­μέ­ντο στο α­ε­ρο­δρό­μιο του Ελλη­νι­κού

Ο ση­μα­ντι­κό­τε­ρος ω­στό­σο κίν­δυ­νος που α­ντι­με­τω­πί­ζει σή­με­ρα η Αθή­να εί­ναι η με­τα­τρο­πή μιας σχε­δόν α­δό­μη­της σή­με­ρα έ­κτα­σης 6.200 στρεμ­μά­των, δη­λα­δή του χώ­ρου του πρώην α­ε­ρο­δρο­μίου του Ελλη­νι­κού και της πα­ρα­λίας του Αγίου Κο­σμά στις α­κτές του Σα­ρω­νι­κού Κόλ­που, σε έ­να πυ­κνο­δο­μη­μέ­νο πο­λε­ο­δο­μι­κό συ­γκρό­τη­μα, με δυ­να­τό­τη­τα δό­μη­σης 1.720. 000 τ.μ, για χρή­σεις ε­μπο­ρι­κές, του­ρι­στι­κές, πο­λυ­τε­λούς κα­τοι­κίας κ.ά. Πα­ράλ­λη­λα, δί­νε­ται η δυ­να­τό­τη­τα στους ε­πί­δο­ξους «ε­πεν­δυ­τές» δη­μιουρ­γίας Κα­ζί­νο, κα­θώς και της ε­πέ­κτα­σης των κτι­ρια­κώ­ν-ε­μπο­ρι­κών ε­γκα­τα­στά­σεών τους στο χώ­ρο της πα­ρα­λίας και του αι­για­λού, α­κό­μη και μέ­σα στον θα­λάσ­σιο χώ­ρο.

Η ε­πί­ση­μη δι­καιο­λο­γία γι’ αυ­τό τον πο­λε­ο­δο­μι­κό και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό έ­γκλη­μα που σχε­διά­ζε­ται στην πε­ριο­χή του Ελλη­νι­κού και της πα­ρα­λίας του Σα­ρω­νι­κού, εί­ναι ό­τι θα ε­ξα­σφα­λι­στούν κά­ποια χρή­μα­τα, προ­κει­μέ­νου να κα­λυ­φθεί έ­να μέ­ρος α­πό το χρέ­ος της χώ­ρας, κα­θώς και κά­ποιες νέες θέ­σεις ερ­γα­σίας. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τα χρή­μα­τα που θα έρ­θουν στη χώ­ρα θα εί­ναι α­σή­μα­ντα, ε­νώ οι θέ­σεις ερ­γα­σίας θα εί­ναι ε­λά­χι­στες και πο­λύ ά­σχη­μα α­μοι­βό­με­νες, με βά­ση τα ση­με­ρι­νά δε­δο­μέ­να.
Από ό­σα α­να­φέ­ρο­νται πα­ρα­πά­νω, εί­ναι προ­φα­νές ό­τι τα σχέ­δια που προω­θού­νται στο Ελλη­νι­κό, δεν α­ντα­πο­κρί­νο­νται και δεν ε­ξυ­πη­ρε­τούν πραγ­μα­τι­κές κοι­νω­νι­κές α­νά­γκες των κα­τοί­κων της Αθή­νας, αλ­λά τις κερ­δο­σκο­πι­κές ε­πι­διώ­ξεις των εν­δια­φε­ρό­με­νων «ε­πεν­δυ­τών».

Απέ­να­ντι σ’ αυ­τά τα κερ­δο­σκο­πι­κά σχέ­δια, οι δη­μο­τι­κές αρ­χές και οι κά­τοι­κοι της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ριο­χής του Ελλη­νι­κού, συ­σπει­ρώ­νο­νται και προω­θούν τα δι­κά τους σχέ­δια, τα ο­ποία κα­λύ­πτουν πραγ­μα­τι­κές κοι­νω­νι­κές α­νά­γκες. Η δη­μιουρ­γία ε­νός Μη­τρο­πο­λι­τι­κού Πάρ­κου υ­ψη­λού πρά­σι­νου που τό­σο λεί­πει α­πό την ση­με­ρι­νή Αθή­να, με πα­ράλ­λη­λες δρα­στη­ριό­τη­τες α­θλη­τι­σμού, πο­λι­τι­σμού στις υ­φι­στά­με­νες ε­γκα­τα­στά­σεις κα­θώς και διά­φο­ρες κοι­νω­φε­λείς δρα­στη­ριό­τη­τες, α­πο­τε­λεί μια πρό­τα­ση «α­πό τα κά­τω», η ο­ποία στη­ρί­ζε­ται α­πό την ε­ξαι­ρε­τι­κή έ­ρευ­να του Εθνι­κού Με­τσό­βειου Πο­λυ­τε­χνείου, η ο­ποία έ­χει κα­τα­τε­θεί και συ­ζη­τη­θεί δη­μό­σια.

Το ε­πό­με­νο διά­στη­μα, τό­σο το ζή­τη­μα του πρώην α­ε­ρο­δρο­μίου του Ελλη­νι­κού ό­σο και της προ­στα­σίας του Υμητ­τού μπαί­νουν στην τε­λι­κή τους φά­ση. Θεω­ρώ­ντας ό­τι α­πο­τε­λούν και τα δύο κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σίας ζη­τή­μα­τα για τον με­τα­σχη­μα­τι­σμό της Αθή­νας, αλ­λά και ση­μα­ντι­κής ση­μα­σίας ζη­τή­μα­τα για ό­λους τους λα­ούς της Ευ­ρώ­πης, λό­γω της δια­χρο­νι­κής ι­στο­ρι­κό­τη­τας της Αθή­νας, κά­νου­με έκ­κλη­ση να ε­γκρι­θεί και να ξε­κι­νή­σει μια πα­νευ­ρω­παϊκή κα­μπά­νια για την διά­σω­ση τό­σο του Ελλη­νι­κού ό­σο και του Υμητ­τού και την με­τα­τρο­πή τους σε έ­να ευ­ρω­παϊκό Πό­λο Πο­λι­τι­σμού.

Του Πάνου Τότσικα

Ο Πά­νος Τό­τσι­κας εί­ναι πο­λε­ο­δό­μος μέ­λος της «Επι­τρο­πής Αγώ­να για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρ­κο στο Ελλη­νι­κό» και της «Πρω­το­βου­λίας Πο­λι­τών για την Προ­στα­σία του Υμητ­τού». Το κεί­με­νο που δη­μο­σιεύου­με εί­ναι η πα­ρέμ­βα­σή του στην Οι­κο­σο­σια­λι­στι­κή Συ­νά­ντη­ση της Γε­νεύης (24-26/1/2014)

http://epohi.gr/

Μαρτίου 02, 2014