- Η παράσταση ήταν προγραμματισμένη για την Τετάρτη 20 Αυγούστου στο Λαύριο
Περίληψη
Πιστός οπαδός της Άρτεμης, ο Ιππόλυτος απαξιώνει τις χαρές του έρωτα και αρνείται να αποδώσει τιμές στη Αφροδίτη. Για να τον τιμωρήσει, η θεά του έρωτα πλέκει το δίκτυ της καταστροφής του εμπνέοντας στη μητριά του, Φαίδρα, σφοδρό έρωτα για τον πρόγονό της.
Η Φαίδρα εξομολογείται, μέσω της παραμάνας της, το πάθος της στον Ιππόλυτο, αλλά εκείνος την αποκρούει με αγανάκτηση.
Η Φαίδρα αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή της, αλλά, προκειμένου να σώσει την τιμή της, αφήνει ένα γράμμα για το Θησέα, με το οποίο κατηγορεί τον Ιππόλυτο πως την πρόσβαλε. Ο Θησέας βρίσκει τη γυναίκα του νεκρή και διαβάζοντας το γράμμα μαθαίνει πως αιτία του θανάτου της είναι ο Ιππόλυτος, που τάχα τόλμησε να την πειράξει.
Ο Ιππόλυτος, δεσμευμένος με όρκο, αποσιωπεί τα κίνητρα της Φαίδρας και αφήνεται στην οργή του Θησέα, ο οποίος ζητά από τον Ποσειδώνα την τιμωρία του γιου του. Όταν η αλήθεια βγαίνει στο φως, είναι πια αργά. Η Άρτεμη αποκαθιστά την τιμή του αδικοχαμένου πιστού της, αλλά ο Ιππόλυτος, θανάσιμα τραυματισμένος, πεθαίνει στα χέρια του απαρηγόρητου Θησέα.
Στην τραγωδία του Ευριπίδη μπορεί να πει κανείς πως υπάρχουν και στοιχεία μισογυνισμού, τόσο στο χαρακτήρα της Φαίδρας, όσο και σε μια ανελέητη λεκτική επίθεση που εξαπολύει ο Ιππόλυτος εναντίον των γυναικών. Όμως, η τραγική κατάληξη του ήρωα (έστω κι αν είναι προϊόν συνωμοσίας της Αφροδίτης και της Φαίδρας) μας δείχνει ότι κι αυτή η υπερβολή στην αποφυγή των ερωτικών παθών και στην άρνηση της γυναίκας δεν οδηγεί τον άντρα σε καλό δρόμο.
Ο «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 428 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Από το Εθνικό Θέατρο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1937 στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη και μουσική του Δημήτρη Μητρόπουλου και επαναλήφθηκε το 1954 με νέα διανομή στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου αποτελώντας μία «ανεπίσημη πρώτη» για τα Επιδαύρια, που εγκαινιάστηκαν ως θεσμός την επόμενη χρονιά.
Mετάφραση Νικολέττα Φριντζήλα
Σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου
Σκηνικά Βασίλης Μαντζούκης
Κοστούμια Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική Τάκης Φαραζής
Κίνηση Mαριάννα Καβαλλιεράτου
Φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου
Ερμηνεύουν
Λήδα Πρωτοψάλτη, Λυδία Κονιόρδου, Θέμης Πάνου, Νίκος Κουρής, Μάρθα Φριντζήλα, Φαίδων Καστρής, Μιχάλης Σαράντης
Στην τραγωδία του Ευριπίδη μπορεί να πει κανείς πως υπάρχουν και στοιχεία μισογυνισμού, τόσο στο χαρακτήρα της Φαίδρας, όσο και σε μια ανελέητη λεκτική επίθεση που εξαπολύει ο Ιππόλυτος εναντίον των γυναικών. Όμως, η τραγική κατάληξη του ήρωα (έστω κι αν είναι προϊόν συνωμοσίας της Αφροδίτης και της Φαίδρας) μας δείχνει ότι κι αυτή η υπερβολή στην αποφυγή των ερωτικών παθών και στην άρνηση της γυναίκας δεν οδηγεί τον άντρα σε καλό δρόμο.
Ο «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 428 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Από το Εθνικό Θέατρο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1937 στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη και μουσική του Δημήτρη Μητρόπουλου και επαναλήφθηκε το 1954 με νέα διανομή στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου αποτελώντας μία «ανεπίσημη πρώτη» για τα Επιδαύρια, που εγκαινιάστηκαν ως θεσμός την επόμενη χρονιά.
Mετάφραση Νικολέττα Φριντζήλα
Σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου
Σκηνικά Βασίλης Μαντζούκης
Κοστούμια Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική Τάκης Φαραζής
Κίνηση Mαριάννα Καβαλλιεράτου
Φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου
Ερμηνεύουν
Λήδα Πρωτοψάλτη, Λυδία Κονιόρδου, Θέμης Πάνου, Νίκος Κουρής, Μάρθα Φριντζήλα, Φαίδων Καστρής, Μιχάλης Σαράντης
