
Έντονες είναι οι διαπραγματεύσεις τις ώρες αυτές για την ανεύρεση λύσης η οποία θα δώσει ανάσες στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Μετά από την εμμονή της ελληνικής κυβέρνησης να τηρήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ότι δεν θα δεχτεί άλλο μνημόνιο, φαίνεται πως οι Σόιμπλε, Γιούνκερ και Ντάισεμπλουμ εξετάζουν σοβαρά το θέμα του κουρέματος των ελληνικών καταθέσεων στις τράπεζες της Ευρώπης, με εξαίρεση την Ελλάδα. Το αντίθετο δηλαδή από ότι συνέβη στην Κύπρο. Ένα σκεπτικό που αναμένεται να ενταχθεί στην κυβερνητική λογική της πάταξης της φοροδιαφυγής.
Οι επικεφαλής της Ε.Ε. έχουν στα χέρια τους τις σχετικές εκθέσεις των κεντρικών τραπεζιτών των χωρώς της Ε.Ε. οι οποίες ανεβάζουν το ύψους του συνολικού αθροίσματος των καταθέσεων των συμπολιτών μας στα 250 δις ευρώ.
Άλλωστε, μόνο στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου πάνω από 14 δις ευρώ εγκατέλειψαν τις ελληνικές τράπεζες.
Μόνο στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου πάνω από 14 δις ευρώ εγκατέλειψαν τις ελληνικές τράπεζες για αντίστοιχες της Ευρώπης.
Το ποσοστό του κουρέματος ως αργά χθες το βράδυ ήταν υπό εξέταση.
Στην συνέχεια για να μην υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η φερεγγυότητα του ευρωπαικού τραπεζικού συστήματος θα επιχειρηθεί εκ των υστέρων η επικοινωνιακή αιτιολόγηση της απόφασης με σημείο αναφοράς την τιμωρητική διάθεση απέναντι στους Ελληνες φοροφυγάδες.
Τα μεγαλύτερα ποσά βρίσκονται σε τράπεζες της Γερμανίας, της Ελβετίας, της Γαλλίας και του Λουξεμβούργου. Άλλωστε στα πρόσφατα ταξίδια των Τσίπρα-Βαρουφάκη στην Ευρώπη οι συνομιλητές τους-με πρώτο και καλύτερο τον Βόλφαγκ Σόιμπλε-εξέφρασαν την επιθυμία να συνδράμουν την Ελλάδα στο κυνήγι των φοροφυγάδων. Και ίσως το κούρεμα των καταθέσεων να φαντάζει με την καλύτερη λύση.
Μόνο στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου πάνω από 14 δις ευρώ εγκατέλειψαν τις ελληνικές τράπεζες για αντίστοιχες της Ευρώπης.
Οι καταθέσεις σε χαμηλό 10 ετών, κάτω από το αρνητικό ρεκόρ του 2012. Τι συμβαίνει πραγματικά και πώς ερμηνεύεται το φαινόμενο
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg οι εκροές καταθέσεων τον Ιανουάριο εκτινάχθηκαν στο επίπεδο ρεκόρ των 11 δις ευρώ. Αυτό μεταφράζεται σε εκταμιεύσεις, 500 εκ ευρώ την ημέρα κατά μέσο όρο (εργάσιμες ημέρες) κατά τη διάρκεια του μήνα.
Αν τα στοιχεία είναι ακριβή τότε οι καταθέσεις ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων έχουν μειωθεί κοντά στα 149,3 δις ευρώ, κάτω από το ναδίρ του 2012, στα 150,6 δις ευρώ και στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2005.

Σε σχετικό με το θέμα άρθρο με τίτλο «Άρχισαν οι εκροές καταθέσεων;» που δημοσιεύτηκε στις 05 Ιανουαρίου είχα αναφερθεί στην διαφαινόμενη τάση ρεκόρ εκροής καταθέσεων υποστηρίζοντας ότι οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να αντέξουν μέχρι και 10-15 δις ευρώ σε εκροές, όμως «.., αν , αν οι εκροές ξεπεράσουν αυτό το ορόσημο και αρχίσουν να κινούνται προς τα 15 ή και τα 20 δις ευρώ, τότε η εξασφάλιση ρευστότητας θα αρχίσει να γίνεται έντονα προβληματική και η στροφή στον Έκτακτο Μηχανισμό Παροχής Ρευστότητας (ELA) της Τράπεζας της Ελλάδας ίσως γίνει αναπόφευκτη».
Η αποσύνδεση της ισοτιμίας του φράγκου από το ευρώ έκανε τις ελληνικές τράπεζες να στραφούν νωρίτερα στον ELA αλλά ακόμη δεν έχουν αντλήσει έκτακτη ρευστότητα. Με τις εκροές καταθέσεων, όμως, να έχουν φτάσει στα 14 δις ευρώ και με τους ρυθμούς που κινούνται φαίνεται πως αυτή η στιγμή είναι πολύ κοντά.
Και όπως είχε αναφερθεί στο ίδιο άρθρο «εκεί θα αρχίσει ένα σημαντικό πρόβλημα για την Ελλάδα, ιδιαίτερα αν βρίσκεται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης για τους όρους του Μνημονίου και το χρέος (γιατί) … σύμφωνα με το άρθρο 14.4 του καταστατικού της ΕΚΤ, εάν μια άλλη κεντρική τράπεζα ή η ΕΚΤ, έχουν ένσταση, τότε το θέμα τίθεται σε ψηφοφορία σε συνεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, όπου η θέση υπέρ ή κατά του ELA περνά με ειδική πλειοψηφία δύο τρίτων. Έτσι, σε περίπτωση ένστασης από ένα κράτος μέλος και ιδιαίτερα υπό καθεστώς διαπραγμάτευσης, η πλειοψηφία των δύο τρίτων για την εξασφάλιση ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες μέσω του ELA δε μπορεί να θεωρείται δεδομένη».
Έτσι εξαιτίας της εκροής καταθέσεων ρεκόρ η ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και κατά συνέπεια η ικανότητα της Ελλάδας να εξυπηρετήσει το χρέος της, σύντομα θα εξαρτάται απόλυτα από την ΕΚΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους της και αυτό θα αποδυναμώσει τη διαπραγματευτική της ισχύ.
Όπως είχα υποστηρίξει στις 05 Ιανουαρίου «σε αντίθεση με προηγούμενα έτη που το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μπορούσε να ‘χτυπηθεί’ τόσο απ’ έξω όσο και από μέσα, σήμερα η μοναδική απειλή είναι εγχώρια και έχει να κάνει με το αν οι καταθέτες ‘σηκώσουν’ χρήματα ή όχι και σε ποιο βαθμό .. προς το παρόν, το πρώτο χτύπημα δόθηκε το Δεκέμβριο σε μία ένδειξη πως θα ακολουθήσει και δεύτερο, πιθανόν ισχυρότερο τον Ιανουάριο» ενώ είχα κλείσει με την ευχή «να επικρατήσει σύνεση και οι Έλληνες να αποφύγουν να ‘αυτοπυροβοληθούν’».
Εκταμιεύοντας χρήματα από την Ελλάδα και μεταφέροντας τα σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία , που αποτελεί ένα συνήθη προορισμό, στην ουσία δημιουργείται μία τεχνητή διάκριση μεταξύ του «ελληνικού» και του «γερμανικού» ευρώ (ή του γαλλικού κλπ). Και για κάθε ευρώ που εκταμιεύεται από τη χώρα μεγαλώνουν αντιστοίχως οι υποχρεώσεις της Τράπεζας της Ελλάδας στο ευρωσύστημα, αυξάνοντας την εξάρτηση της Ελλάδας από τους δανειστές /εταίρους της, σε μία φάση που προσπαθεί να διαπραγματευτεί μαζί τους.
Και αν και η ελληνική θέση ότι η χώρα πρέπει να ανασάνει από το βάρος του χρέους της είναι σωστή, η αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής της ισχύς μέσω της αύξησης της εξάρτησης της από τους δανειστές της δεν πρόκειται να βοηθήσει καθόλου στην υποστήριξη της.
* Το άρθρο του κ. Παναγιώτου δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου στο www.analitis.gr
* Ο Πάνος Παναγιώτου είναι τεχνικός αναλυτής χρηματιστηριακών αγορών, εκδότης τουwww.analitis.gr , διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικών Αναλυτών στην Αγγλία (www.ekta.gr) και διευθυντής εκπαίδευσης και έρευνας της Enalos LTD στο Λονδίνο. Είναι δημιουργός λογισμικών αυτοματοποίησης της τεχνικής ανάλυσης (3F, ModiStock) και συγγραφέας χρηματιστηριακών και οικονομικών βιβλίων. Άρθρα και συνεντεύξεις του δημοσιεύονται για μιάμιση δεκαετία σε πληθώρα ΜΜΕ ενώ είναι συχνός καλεσμένος σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.
Αν τα στοιχεία είναι ακριβή τότε οι καταθέσεις ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων έχουν μειωθεί κοντά στα 149,3 δις ευρώ, κάτω από το ναδίρ του 2012, στα 150,6 δις ευρώ και στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2005.

Σε σχετικό με το θέμα άρθρο με τίτλο «Άρχισαν οι εκροές καταθέσεων;» που δημοσιεύτηκε στις 05 Ιανουαρίου είχα αναφερθεί στην διαφαινόμενη τάση ρεκόρ εκροής καταθέσεων υποστηρίζοντας ότι οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να αντέξουν μέχρι και 10-15 δις ευρώ σε εκροές, όμως «.., αν , αν οι εκροές ξεπεράσουν αυτό το ορόσημο και αρχίσουν να κινούνται προς τα 15 ή και τα 20 δις ευρώ, τότε η εξασφάλιση ρευστότητας θα αρχίσει να γίνεται έντονα προβληματική και η στροφή στον Έκτακτο Μηχανισμό Παροχής Ρευστότητας (ELA) της Τράπεζας της Ελλάδας ίσως γίνει αναπόφευκτη».
Η αποσύνδεση της ισοτιμίας του φράγκου από το ευρώ έκανε τις ελληνικές τράπεζες να στραφούν νωρίτερα στον ELA αλλά ακόμη δεν έχουν αντλήσει έκτακτη ρευστότητα. Με τις εκροές καταθέσεων, όμως, να έχουν φτάσει στα 14 δις ευρώ και με τους ρυθμούς που κινούνται φαίνεται πως αυτή η στιγμή είναι πολύ κοντά.
Και όπως είχε αναφερθεί στο ίδιο άρθρο «εκεί θα αρχίσει ένα σημαντικό πρόβλημα για την Ελλάδα, ιδιαίτερα αν βρίσκεται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης για τους όρους του Μνημονίου και το χρέος (γιατί) … σύμφωνα με το άρθρο 14.4 του καταστατικού της ΕΚΤ, εάν μια άλλη κεντρική τράπεζα ή η ΕΚΤ, έχουν ένσταση, τότε το θέμα τίθεται σε ψηφοφορία σε συνεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, όπου η θέση υπέρ ή κατά του ELA περνά με ειδική πλειοψηφία δύο τρίτων. Έτσι, σε περίπτωση ένστασης από ένα κράτος μέλος και ιδιαίτερα υπό καθεστώς διαπραγμάτευσης, η πλειοψηφία των δύο τρίτων για την εξασφάλιση ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες μέσω του ELA δε μπορεί να θεωρείται δεδομένη».
Έτσι εξαιτίας της εκροής καταθέσεων ρεκόρ η ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και κατά συνέπεια η ικανότητα της Ελλάδας να εξυπηρετήσει το χρέος της, σύντομα θα εξαρτάται απόλυτα από την ΕΚΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους της και αυτό θα αποδυναμώσει τη διαπραγματευτική της ισχύ.
Όπως είχα υποστηρίξει στις 05 Ιανουαρίου «σε αντίθεση με προηγούμενα έτη που το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μπορούσε να ‘χτυπηθεί’ τόσο απ’ έξω όσο και από μέσα, σήμερα η μοναδική απειλή είναι εγχώρια και έχει να κάνει με το αν οι καταθέτες ‘σηκώσουν’ χρήματα ή όχι και σε ποιο βαθμό .. προς το παρόν, το πρώτο χτύπημα δόθηκε το Δεκέμβριο σε μία ένδειξη πως θα ακολουθήσει και δεύτερο, πιθανόν ισχυρότερο τον Ιανουάριο» ενώ είχα κλείσει με την ευχή «να επικρατήσει σύνεση και οι Έλληνες να αποφύγουν να ‘αυτοπυροβοληθούν’».
Εκταμιεύοντας χρήματα από την Ελλάδα και μεταφέροντας τα σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία , που αποτελεί ένα συνήθη προορισμό, στην ουσία δημιουργείται μία τεχνητή διάκριση μεταξύ του «ελληνικού» και του «γερμανικού» ευρώ (ή του γαλλικού κλπ). Και για κάθε ευρώ που εκταμιεύεται από τη χώρα μεγαλώνουν αντιστοίχως οι υποχρεώσεις της Τράπεζας της Ελλάδας στο ευρωσύστημα, αυξάνοντας την εξάρτηση της Ελλάδας από τους δανειστές /εταίρους της, σε μία φάση που προσπαθεί να διαπραγματευτεί μαζί τους.
Και αν και η ελληνική θέση ότι η χώρα πρέπει να ανασάνει από το βάρος του χρέους της είναι σωστή, η αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής της ισχύς μέσω της αύξησης της εξάρτησης της από τους δανειστές της δεν πρόκειται να βοηθήσει καθόλου στην υποστήριξη της.
* Το άρθρο του κ. Παναγιώτου δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου στο www.analitis.gr
* Ο Πάνος Παναγιώτου είναι τεχνικός αναλυτής χρηματιστηριακών αγορών, εκδότης τουwww.analitis.gr , διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικών Αναλυτών στην Αγγλία (www.ekta.gr) και διευθυντής εκπαίδευσης και έρευνας της Enalos LTD στο Λονδίνο. Είναι δημιουργός λογισμικών αυτοματοποίησης της τεχνικής ανάλυσης (3F, ModiStock) και συγγραφέας χρηματιστηριακών και οικονομικών βιβλίων. Άρθρα και συνεντεύξεις του δημοσιεύονται για μιάμιση δεκαετία σε πληθώρα ΜΜΕ ενώ είναι συχνός καλεσμένος σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.