Ανεμογεννήτριες θα δεσπόζουν πλέον στον ορίζοντα του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο καταγγέλλει με άρθρο της η Πολιτικός Μηχανικός, Κατερίνα Κωστογιάννου*.
Το περσινό καλοκαίρι ξεναγούσαμε φίλους από το εξωτερικό στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, όταν τυχαία διέκρινα κάτι περίεργο πάνω στο ακατοίκητο νησί του Αγ. Γεωργίου που βρίσκεται νότια και σε κοντινή απόσταση από τον ναό.Τι ήταν αυτό το περίεργο; Έμοιαζε με δρόμο....
Και πράγματι, ερευνώντας τους δορυφορικούς χάρτες του διαδικτύου διαπίστωσα ότι είχε κατασκευαστεί δρόμος απ’ άκρη σ’ άκρη, και με πολλαπλές διακλαδώσεις καθώς και εκτεταμένο ενεργό εργοτάξιο καθ’ όλο το μήκος του νησιού. Ο σχεδιασμός του έργου παρέπεμπε σε κατασκευή Αιολικού Πάρκου.
Από την έρευνα που έκανα, μέσα από το διαδίκτυο, και συγκεκριμένα απο το site της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) προέκυψε ότι πρόκειται να κατασκευαστεί αιολικό πάρκο, 69 MW, αποτελούμενο από 23 ανεμογεννήτριες 3 MW εκάστη. Ο τύπος της ανεμογεννήτριας που θα τοποθετηθεί έχει συνολικό ύψος 130 εως 150 μέτρα, ενώ το μέγιστο ύψος του νησιού είναι περί τα 280 μέτρα.
Μπορεί ο καθένας να φανταστεί την αλλοίωση του τοπίου και την οπτική όχληση που θα επιφέρει αυτή η εγκατάσταση. Σημειωτέον ότι η περιοχή του Σουνίου έχει κηρυχθεί από το 1980 ως αρχαιολογικός χώρος, ιστορικός τόπος και τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. (ΦΕΚ 852 Β/03.09.1980).
Όπως είναι γνωστό, το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις ΑΠΕ (Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), καθορίζει τις προϋποθέσεις για την χωροθέτηση αυτών των εγκαταστάσεων. Ειδικά κριτήρια χωροθέτησης αιολικών μονάδων για την Αττική περιγράφονται στο άρθρο 9 και συγκεκριμένα αναφέρονται 4 περιοχές που δύναται να κατασκευαστούν Αιολικά Πάρκα και στις οποίες δεν περιλαμβάνεται το νησί Αγ. Γεώργιος. Στο παράρτημα IV δε, γίνεται ειδική μνεία να ελέγχεται η θέση χωροθέτησης όταν πρόκειται για την Αττική καθώς και η ένταξη στο τοπίο.
Απορίας άξιον είναι, πως έχει εγκριθεί από τις διάφορες συναρμόδιες υπηρεσίες η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σ’ αυτό το συγκεκριμένο νησί. Όσοι έδωσαν θετική γνωμοδότηση, κυρίως οι διάφορες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και η αρμόδια υπηρεσία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μάλλον δεν έλαβαν υπόψη τους ότι οι επιπτώσεις είναι καταστροφικές σ’ ένα τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, έναν σημαντικό αρχαιολογικό χώρο που προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και ξένους επισκέπτες καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, ένα τουριστικό πόλο και πόρο ταυτόσημο με την Αττική σχεδόν όσο και η Ακρόπολη.
Σημειωτέον ότι το νησί κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Βέλβινα, ήταν κατοικημένο και μάλιστα οι κάτοικοι εξέδιδαν δικό τους νόμισμα όπως αναφέρουν οι Στράβωνας και Ηρόδοτος.
Στην πρώτη φωτογραφία φαίνεται η σημερινή κατάσταση και μάλιστα διακρίνονται οι ήδη κατασκευασμένοι δρόμοι. Η δεύτερη φωτογραφία αποτελεί φωτορεαλιστική απεικόνιση του νησιού μετά την εγκατάσταση του αιολικού πάρκου.
*Η Κατερίνα Κωστογιάννου - Σταμπούλογλου είναι Πολιτικός Μηχανικός. Είναι μέλος του ΤΕΕ, του ICOMOS, του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος, της ΕΔΕΜ (Ένωσης Διπλωματούχων Ελληνίδων Μηχανικών) κ.α., ενώ ασχολείται με την ζωγραφική από το 1980.
Ο Άγιος Γεώργιος (ή Σαν Τζώρτζη) είναι μία βραχώδης νησίδα που βρίσκεται στην είσοδο του Σαρωνικού κόλπου. Η έκταση της νησίδας είναι 4,3 τ.χλμ. και είναι ακατοίκητη. Το νησί είναι ιδιόκτητο και ανήκει σε Υδραίικη οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται στο νησί μεγάλο αιολικό πάρκο ισχύος 70 MWatt. . Ο Άγιος Γεώργιος κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Βέλβινα και αναφέρεται από τον Στράβωνα, τον Σκύλακα και τον Ηρόδοτο. Ο Στράβωνας κάνει λόγο για Αττική νήσο που παρήγαγε κριθάρι, ο Σκύλαξ κάνει λόγο για ύπαρξη πόλης στο νησί, ενώ ο Ηρόδοτος κάνει αναφορά στο όνομα του νησιού σε έναν διάλογο του Θεμιστοκλή με τον πολιτικό του αντίπαλο Τιμόδημο.
Ανήκει στον Δήμο Λαυρεωτικής
Το νησί ανήκει διοικητικά στον Δήμο Λαυρεωτικής, έπειτα από πρόσφατη απόφαση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Η ΕΛΣΤΑΤ που μέχρι πρόσφατα ενέτασσε το νησί στον Δήμο Ύδρας, κατέληξε στην απόφαση για μεταβολή του διοικητικού καθεστώτος του νησιού διερευνώντας τα διοικητικά όρια σε επίπεδο δημοτικής και τοπικής κοινότητας, βάσει χαρτών της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού. Ιστορικά το νησί εντάχθηκε με την πρώτη διοικητική διαίρεση του Ελληνικού κράτους στον νομό Αργολίδας και Κορινθίας και στον δήμο Ύδρας, του νομού αυτού. Το 1940 εντάχθηκε στον δήμο Λαυρεωτικής του νομού Αττικής ενώ το 2001 εντάχθηκε στον Δήμο Ύδρας, στον οποίο παρέμεινε μέχρι την νέα μεταβολή του 2011. Λόγω των επαναλαμβανόμενων διοικητικών μεταβολών, παρουσιαζόταν τα τελευταία χρόνια αβεβαιότητα των δημοτικών αρχών των δύο δήμων, σχετικά με το διοικητικό καθεστώς του νησιού.
