Η Κερατέα, θα πει ο ίδιος, διατηρεί το δικό της παραδοσιακό αγροτικό χρώμα και ένα γοητευτικό προφίλ. Αναφέρεται ιδιαίτερα στην απείρου φυσικού κάλλους παραλία της Κακιάς Θάλασσα, στο γραφικότατο εξωκλήσι της Παναγίας Γκαρικά, αλλά και στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου, στους μυκηναϊκούς τάφους, στον Ναό της Δήμητρας και της Κόρης στο Θορικό, στους ναούς του Ποσειδώνα και της Σουνιάδας Αθηνάς, στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο και στα νεοκλασικά, στις Μεταλλευτικές Στοές, στο αρχαίο θέατρο του Θορικού (το αρχαιότερο της Ελλάδας και του κόσμου, κατά τον δήμαρχο) στις αρχαίες δεξαμενές, στα μεταλλευτικά πλυντήρια, στο Αρί και στο Οβριόκαστρο. Δεν ξεχνά τα υπόλοιπα εξαιρετικά δείγματα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, όπως τη γαλλική σκάλα στο λιμάνι και το Μηχανουργείο της Ε.Μ.Μ.Ε.Λ. κοντά στο δημαρχείο, αλλά και τη συνοικία του Κυπριανού στο Λαύριο.
«Η Λαυρεωτική είναι ένας ευλογημένος από τη φύση τόπος. Το πράσινο του Δρυμού συνυπάρχει με το μπλε του Αιγαίου. Η μικρή απόσταση -μέσω της Αττικής Οδού- από την Αθήνα και από το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας («Ελευθέριος Βενιζέλος») αποτελεί μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα.
Το λιμάνι της που επεκτείνεται συνεχώς και η έλευση του προαστιακού, που έχει δρομολογηθεί, θα αποτελέσουν δύο ακόμη πόλους ανάπτυξης για όλη τη Λαυρεωτική», τονίζει ο δήμαρχος. Ο ίδιος μιλά για τη μεγάλη ιστορία των 5.000 ετών και τον τεράστιο υπόγειο μεταλλευτικό πλούτο που συνέβαλε δραστικά στο «θαύμα» της κλασικής Αθήνας. Αν και η ελληνική βιομηχανική επανάσταση είχε τις ρίζες της στο Λαύριο, με τη βίαιη αποβιομηχανοποίηση η Λαυρεωτική υπέστη σοκ και τα επίπεδα ανεργίας απογειώθηκαν. «Εκτοτε το Λαύριο και το υπόλοιπο παραλιακό μέτωπο άλλαξαν πορεία, προσανατολιζόμενα στον τουρισμό και στην παροχή υπηρεσιών».
Η ενδοχώρα, δηλαδή η Κερατέα, ήταν και είναι προσανατολισμένη κυρίως στη γεωργική της παραγωγή (σταφύλια, κρασί, μέλι, ελιές, λάδι κ.ά.). Στην Κερατέα ξεχωρίζει ο ναός του Αγίου Δημητρίου, το κτίριο Δροσόπουλου, το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, σημειώνει ο κ. Λουκάς. Στον οικισμό της Πλάκας αξιοσημείωτη είναι η ιστορική στοά 80 και τα διάσπαρτα μεταλλευτικά έργα. Η Καμάριζα, πάλι, αποτελεί μια περιοχή που δηλώνει όσο καμία άλλη το μεταλλευτικό της παρελθόν με τις στοές και τα βιομηχανικά κτίρια του 19ου αιώνα, άλλα αναπαλαιωμένα (π.χ. σημερινό Ορυκτολογικό και Μεταλλευτικό Μουσείο) και άλλα σε ερειπώδη κατάσταση (π.χ. κτίριο «Παρόν»).
Το λιμάνι της που επεκτείνεται συνεχώς και η έλευση του προαστιακού, που έχει δρομολογηθεί, θα αποτελέσουν δύο ακόμη πόλους ανάπτυξης για όλη τη Λαυρεωτική», τονίζει ο δήμαρχος. Ο ίδιος μιλά για τη μεγάλη ιστορία των 5.000 ετών και τον τεράστιο υπόγειο μεταλλευτικό πλούτο που συνέβαλε δραστικά στο «θαύμα» της κλασικής Αθήνας. Αν και η ελληνική βιομηχανική επανάσταση είχε τις ρίζες της στο Λαύριο, με τη βίαιη αποβιομηχανοποίηση η Λαυρεωτική υπέστη σοκ και τα επίπεδα ανεργίας απογειώθηκαν. «Εκτοτε το Λαύριο και το υπόλοιπο παραλιακό μέτωπο άλλαξαν πορεία, προσανατολιζόμενα στον τουρισμό και στην παροχή υπηρεσιών».
Η ενδοχώρα, δηλαδή η Κερατέα, ήταν και είναι προσανατολισμένη κυρίως στη γεωργική της παραγωγή (σταφύλια, κρασί, μέλι, ελιές, λάδι κ.ά.). Στην Κερατέα ξεχωρίζει ο ναός του Αγίου Δημητρίου, το κτίριο Δροσόπουλου, το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, σημειώνει ο κ. Λουκάς. Στον οικισμό της Πλάκας αξιοσημείωτη είναι η ιστορική στοά 80 και τα διάσπαρτα μεταλλευτικά έργα. Η Καμάριζα, πάλι, αποτελεί μια περιοχή που δηλώνει όσο καμία άλλη το μεταλλευτικό της παρελθόν με τις στοές και τα βιομηχανικά κτίρια του 19ου αιώνα, άλλα αναπαλαιωμένα (π.χ. σημερινό Ορυκτολογικό και Μεταλλευτικό Μουσείο) και άλλα σε ερειπώδη κατάσταση (π.χ. κτίριο «Παρόν»).
Ο δήμαρχος αναφέρεται στην αξιοποίηση του Εθνικού Δρυμού Σουνίου με τη δημιουργία Φορέα Διαχείρισης που θα αναπτύξει δράσεις εναλλακτικού τουρισμού, ώστε να αναδειχθούν οι αρχαίες δεξαμενές, τα μεταλλευτικά πλυντήρια κ.ά. Κορυφαίοι στόχοι είναι η αναβίωση του βιομηχανικού τρένου, η δημιουργία Γεωπάρκου με διαδρομές κυρίως γεωλογικού ενδιαφέροντος, ορυκτολογικού μουσείου όπως και μουσείου Μεταλλείας - Μεταλλουργίας, η αναστήλωση της Γαλλικής Σκάλας, η δημιουργία Μουσείων Νερού, Ελιάς και Μελιού (στην Κερατέα), η χωροθέτηση καταδυτικών πάρκων, η ανάπτυξη της κρουαζιέρας στο λιμάνι του Λαυρίου κ.ά. «Ολόκληρη η Λαυρεωτική διαθέτει μια ατέλειωτη ακτογραμμή, με μικρούς κόλπους και πανέμορφες παραλίες που σε καλούν να δοκιμάσεις τα κρυστάλλινα νερά τους. Και ο μακρύς κατάλογος δεν κλείνει εδώ. Είναι ένα ζωντανό μουσείο και ένας μικρός παράδεισος που συνδυάζει βουνό και θάλασσα σε ήρεμους ρυθμούς, μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας.
Προσκαλούμε και προκαλούμε όσους δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τη Λαυρεωτική να το πράξουν το ταχύτερο. Είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα απογοητευτούν αλλά θα γίνει μόνιμος προορισμός τους. Και γιατί όχι και μόνιμος τόπος κατοικίας».
