Η ανακοίνωση αυτή αναδημοσιεύεται με την ευκαιρία των 5 χρόνων από την εισβολή των ΜΑΤ στο Οβριόκαστρο(10-12-2010). Εχει δημοσιευτεί στα Πρακτικά της ΙΕ΄ Επιστημονικής Συνάντησης ΝΑ.Αττικής(Εκδοση Εταιρίας Μελετών Λαυρεωτικής 2015 σελ. 205-2019). Η ΙΕ΄ Επιστημονική Συνάντηση ΝΑ.Αττικής πραγματοποιήθηκε στο Κορωπί 17-20 Οκτωβρίου 2013.
ΓΙΩΡΓΟΣ Π ΙΑΤΡΟΥ
«Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΥΤΑ 1996 – 2013»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
11 Δεκεμβρίου 2010 ώρα 4 τα ξημερώματα. Κερατέα Αττικής. Μια πρωτοφανής εισβολή για την Ελλάδα εν καιρώ ειρήνης συντελείται από διμοιρίες ΜΑΤ με αντίξοες καιρικές συνθήκες, θερμοκρασία υπό το 0, χιονόνερο στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου, όπου σύμφωνα με τον περιφερειακό σχεδιασμό προβλέπεται ΧΥΤΑ.
Στην πόλη χτυπούν οι σειρήνες, οι καμπάνες και με τα sms ο Δήμος, η Συντονιστική Επιτροπή κατά του ΧΥΤΑ, οι φορείς ξυπνούν τους κατοίκους οι οποίοι συρρέουν στην κεντρική λεωφόρο Αθηνών – Λαυρίου και διαμαρτύρονται ειρηνικά. Θα φύγουν από εκεί μετά από 128 μέρες στις 18 Απριλίου 2011 όταν πρώτα αποχωρούν οι δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ και ο χώρος απελευθερώνεται.
Γιατί όμως το επίσημο κράτος επεμβαίνει νύχτα – όπως ο κλέφτης – και όχι στο φως της ημέρας;
24 Ιουλίου 2011. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει την τελεσίδικη εφετειακή απόφαση 2983/24-6-2011 που εκδικάστηκε πριν ακριβώς ένα μήνα (24-5-2011), όπου στις 60 και πλέον σελίδες της απόφασης του δικαιώνει τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας κρίνοντας το έργο του ΧΥΤΑ και την εισβολή στις 11-12-2010 παράνομη. Η απόφαση ακολούθησε μετά τρείς διαδοχικές δίκες που ήταν υπέρ της Κερατέας κρίνει ότι τόσο η εργολαβία όσο και η αστυνομική υποστήριξη ήταν εκτός νόμου. Υποχρέωσε μάλιστα την κατασκευαστική κοινοπραξία να σταματήσει κάθε εργασία στον επίμαχο χώρο και επιβάλει μάλιστα χρηματικό πρόστιμο για κάθε παραβίαση.
Το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί αυτή η απόφαση αποκρύπτεται, δεν προβάλλεται από δημοσιογράφους αναλυτές, πολιτικούς επιστήμονες στα ΜΜΕ αντιθέτως ο αγώνας της Κερατέας απαξιώνεται, στηλιτεύεται από ειδικά δυο δημοσιογραφικά συγκροτήματα και από ανθρώπους του τύπου που δεν ψάχνουν, δεν ερευνούν, αρκούνται στο δικό τους λειμώνα της ευκολίας.
Γιατί ακόμη αυτοί που έδωσαν διαταγή για την επέμβαση των ΜΑΤ σήμερα με παρέμβαση της Ελληνικής δικαιοσύνης δεν οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ενώ αντιθέτως οδηγούνται 50 περίπου κάτοικοι της Κερατέας, των Μεσογείων και Λαυρεωτικής στα δικαστήρια στην πλειοψηφία νέοι.
Υπάρχει όμως κι άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο παραβίασης του νόμου. Γιατί δεν συνεδρίασε ουδέποτε το Κ.Α.Σ. (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) στην υπόθεση της Κερατέας; Σύμφωνα με την άποψη διαπρεπών αρχαιολόγων, συλλόγων αρχαιολόγων παραβιάστηκε ο αρχαιολογικός νόμος 3028/02 (άρθρο 10 παράγ. 3).
Γιατί οι υπουργοί Πολιτισμού - τότε - Ευάγγελος Βενιζέλος, Αντώνης Σαμαράς και οι αντίστοιχοι γραμματείς του ΥΠΠΟ σε διαφορετικούς χρόνους τον αγνόησαν; Γιατί το Κ.Α.Σ. συνεδριάζει για τα 8 στρέμματα ιδιώτη στο ΒΙΟΠΑ Κερατέας δυο χιλιόμετρα πιο πέρα και όχι για τα 450 στρέμματα του αρχαιολογικού χώρου του Οβριοκάστρου;
Ουδέποτε βρέθηκε κάποιος από τους υποστηρικτές της άλλης άποψης να απαντήσει σ’ αυτό (εννοώ πολιτικούς θεσμικούς παράγοντες δημοσιογράφους).
Την πρώτη ημέρα της εισβολής γύρω στο μεσημέρι μεταξύ της δημοτικής αρχής και του αστυνομικού διευθυντή έγινε μια συμφωνία να υποχωρήσουν σταδιακά τα ΜΑΤ και οι κάτοικοι. Κι ενώ άρχισε να υλοποιείται, το απόγευμα και ενώ είχαν παραμείνει μόνο 30 κάτοικοι στο χώρο, νέες διμοιρίες ΜΑΤ ξανά ήλθαν παραβιάζοντας την συμφωνία και κάθε αρχή δικαίου.
Φυσικά, οι κάτοικοι ξανά γύρισαν και το βράδυ καθώς και την επόμενη ημέρα άρχισε το όργιο της επιθετικής βίας από τους άνδρες των ΜΑΤ στον απλό κόσμο και ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ανθρώπους. Υπάρχει ένα συγκλονιστικό τεκμήριο βίας, οι φωτογραφίες ηλικιωμένων με αίματα στην εφημερίδα «Τα Νέα του ΚΑΠΗ Δήμου Κερατέας» (τχ 2 Δεκέμβρ 2010). Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και τον Ιούλιο του 2008 στο μικρό χωριό του Γραμματικού με την επέμβαση των ΜΑΤ που είχε αποσιωπηθεί εντελώς από μέσα ενημέρωσης και μόνο ο τοπικός τύπος και ειδικά η εφημερίδα ο «Δημότης της Ανατολικής Αττικής» (ρεπορτάζ Βιργινία Μάρκου φωτο Μάνθος Χατζηδάκης) είχε δημοσιεύσει συγκλονιστικές φωτογραφίες από εκείνη την ημέρα. Οι δυο αυτές εφημερίδες για τους ανθρώπους που ερευνούν την Αττική θα μείνουν στην ιστορία.
Η βία στην Κερατέα ήταν καθαρά κρατική. Είχαμε από την μια μεριά ένα επιθετικό κράτος με ενέργειες που καταδίκασε απερίφραστα η Ελληνική δικαιοσύνη κι απ’ την άλλη τους κατοίκους της Κερατέας σε νόμιμη άμυνα, που περιφρουρούσαν την αξιοπρέπεια και το δίκαιο.
Για τον αγώνα της Κερατέας έγινε πρόσφατα μια διπλωματική εργασία ενός τελειόφοιτου φοιτητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο του Ευάγγελου Ευαγγελινίδη (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας). Τίτλος «Περιβαλλοντικά κινήματα & τοπικές διαμαρτυρίες: το φαινόμενο ΝΙΜΒΥ Η περίπτωση της Κερατέας». (Επιβλέπων καθηγητής: Σ. Σεφεριάδης). Στην εισαγωγή γράφει «πολύ συχνά οι τοπικές αυτές διαμαρτυρίες ταξινομούνται από τους αντιπάλους τους με τον χαρακτηρισμό «ΝΙΜΒΥ» (not in my backyard – όχι στη δική μου αυλή) προκειμένου να χαρακτηριστούν ως ιδιοτελείς, εγωιστικές και μη σκεπτόμενες με βάση το δημόσιο συμφέρον».
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν την αποδόμηση του χαρακτηρισμού «ΝΙΜΒΥ» ως επιπόλαια παρωχημένο και αναχρονιστικό για το κίνημα της Κερατέας και κατέληξαν η τοπική κοινωνία που δεν αποθαρρύνεται αντιμέτωπη με κατασταλτικές και βίαιες πράξεις είναι ελπιδοφόρα κι εγείρει επιτακτική ανάγκη για ουσιαστική διαβούλευση. Ο συγκεκριμένος φοιτητής – σήμερα επιστήμονας – μόχθησε ήρθε πολλές φορές στην Κερατέα στη διάρκεια του αγώνα στις 100 και πλέον σελίδες της έρευνας παρουσίασε πλούσια βιβλιογραφία σε αντίθεση με πολλούς δημοσιογράφους που έγραφαν εναντίον μας στοχευμενα σύμφωνα με τις επιταγές των εργολάβων.
Ο ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΤΥΠΟΣ
Θα εξετάσουμε τη περίπτωση της «Ελευθεροτυπίας» που βρέθηκε στον ένα πόλο της απόλυτης συμπαράστασης του αγώνα της μας, της «Καθημερινής» που δημοσίευσε αντικειμενικά ρεπορτάζ από την Κερατέα αλλά και τελείως εχθρικές γνώμες και τέλος την περίπτωση των εφημερίδων «Βήμα», «Νέα» που τάχθηκαν στον ακριβώς αντίθετο πόλο της «Ελευθεροτυπίας» κατασυκοφάντησαν τον αγώνα με άρθρα πολλές φορές απαράδεκτα με διάχυτο μίσος, προκατάληψη, αμετροέπεια, χωρίς ποτέ να δημοσιεύεται η αντίθετη άποψη. Επιστολές διαμαρτυρίας που έστειλε επανειλημμένα το γραφείο τύπου του Δήμου Κερατέας, αλλά και ιδιώτες δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ.
«Ελευθεροτυπία»
Το πρώτο άρθρο που δημοσίευσε έγινε αμέσως μετά την εισβολή (Δευτέρα 13 – 12 – 2010). Το υπόγραφε ο Βίκτωρ Νέτας με τίτλο «Σοσιαλισμός και Βαρβαρότητα» και ήταν μια οξεία κριτική για την εισβολή των ΜΑΤ με αναφορά στο προεκλογικό δίλημμα του τότε πρωθυπουργού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Οι απόψεις γνώμες των συντακτών της εφημερίδας ήταν εξαιρετικές με επιχειρήματα υπέρ του αγώνα (Τριάντης, Σταματόπουλος, Στάθης κ.α.). Επίσης το ρεπορτάζ ΥΠΕΧΩΔΕ - Περιφέρειας για το πρόβλημα των ΧΥΤΑ ήταν πλούσιο, ενημερωτικό αποκαλυπτικό (Άρης Χατζηγεωργίου, Νάντια Βασιλειάδου).
Το αποκορύφωμα της προσφοράς της εφημερίδας στον αγώνα της Κερατέας ήταν το καθημερινό ρεπορτάζ από τα μπλόκα της Κερατέας τις 128 μέρες που οφείλονται στον φωτορεπόρτερ Σπύρο Τσακίρη και στον συντάκτη Αλέξανδρο Κυριακόπουλο. Από μόνο του το ρεπορτάζ και οι φωτογραφίες αποτελούν ένα ξεχωριστό βιβλίο που ενδιαφέρει όχι μόνο τους κατοίκους της πόλης μας. Για την ανακοίνωση αυτή επικοινώνησα με τον Αλέξανδρο Κυριακόπουλο και του ζήτησα μία μικρή συνέντευξη.
-Περιέγραψε μου, πώς ξεκινήσατε με τον φωτορεπόρτερ Σπύρο Τσακίρη να έρθετε στην Κερατέα. Τις εμπειρίες σας δηλαδή από τις πρώτες μέρες.
Αρχικά, τα πρώτα ακόμα 24ωρα, τόσο εγώ όσο και η τότε Ελευθεροτυπία αντιμετωπίσαμε τα γεγονότα ως μια είδηση που έπρεπε να καλύψουμε. Την Κυριακή 12/12/2010 το βράδυ, λίγες ώρες δηλαδή μετά και την εισβολή, με πήραν τηλέφωνο από την εφημερίδα και μου είπαν Δευτέρα πρωί να είμαι στην Κερατέα για να κάνω ρεπορτάζ. Το πρώτο ρεπορτάζ για Κερατέα, αυτό δηλαδή που δημοσιεύτηκε Δευτέρα, το είχε ήδη γράψει ο Άρης Χατζηγεωργίου. Εγώ ακόμα δεν ήξερα πως να έρθω Κερατέα. Ακόμα τότε κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Και έτσι ξεκίνησα να έρθω στην Κερατέα. Όσα είδα την πρώτη μου μέρα εκεί ήταν ήδη λίγο πολύ γνωστά από τα κανάλια. Ωστόσο, από τις πρώτες συνεντεύξεις που πήρα από τους κατοίκους κατάλαβα ότι η κατάσταση εκεί διαφέρει, έχει δημοσιογραφικό "ζουμί" και δε θα καταλαγιάσει εύκολα. Αυτό που από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ήταν ότι ολόκληρη η πόλη, ηλικιωμένοι, παπάδες, γονείς, δάσκαλοι, γιατροί κλπ κλπ δεν θα υποχωρούσαν και ότι αυτό που ξεκίνησε εκεί δεν θα καταλαγιάσει. Αυτό ήταν που προσπάθησα να εξηγήσω και στην εφημερίδα. Ότι έχει ξεκινήσει κάτι μεγάλο, σημαντικό, που δεν θα τελειώσει έτσι εύκολα και πως σίγουρα θα πρέπει να επανέλθουμε δημοσιογραφικά αρκετές φορές. Το πρώτο δημοσίευμα ήταν απλό. Ένα μικρό ιστορικό και κάποια πρόσωπα κατοίκων που μου έλεγαν τη γνώμη τους για τα όσα έγιναν. Αρχικά δεν είχα την πρόθεση να συνεχίσω να έρχομαι για ρεπορτάζ στην Κερατέα. Είχα μαζέψει αρκετά τηλέφωνα οπότε εάν κάτι γινόταν, θα καλούσα και θα με ενημέρωναν. Παρόλα αυτά, κάτι τυχαία πήρε το αυτί μου για γενικευμένη επίθεση στα ΜΑΤ το επόμενο βράδυ και έτσι "μυρίστηκα" είδηση και ήρθα ξανά. Αυτό που επίσης μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, από την πρώτη κιόλας μέρα, ήταν το πως μου μιλούσε μια ηλικιωμένη κυρία, πάνω από 70, για τον αγώνα, τα επεισόδια, τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, τις κρότου λάμψης κλπ. Τα όσα είδα το επόμενο βράδυ που έγιναν και τα πρώτα σοβαρά επεισόδια, με "κόλλησαν" κυριολεκτικά στην Κερατέα. Δεν ήταν τόσο η βία αλλά τα όσα παρακολουθούσα στα μετόπισθεν που με έκαναν να θέλω να μείνω εκεί.
-Το ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας τις 128 μέρες ήταν συνεχές, αντικειμενικό, βοήθησε πολύ στην ενημέρωση του κόσμου. Τι σας ώθησε να μην εγκαταλείψετε την Κερατέα μέχρι που έφυγαν τα ΜΑΤ;
Στο να είμαστε συνεχώς εκεί σίγουρα βοήθησε σε πολύ μεγάλο βαθμό και ο Σπύρος αφού έπεισε τα ανώτερα στελέχη της εφημερίδας για τη σοβαρότητα της κατάστασης. Μου είπαν τότε από την εφημερίδα, ακόμα δεν είχε κλείσει εβδομάδα από την εισβολή, ότι αναλαμβάνουμε από κοινού ρεπορτάζ Κερατέας. Κάπως έτσι αρχίσαμε να ερχόμαστε καθημερινά και να γνωριζόμαστε με ολοένα και περισσότερους κατοίκους αλλά και τοπικούς φορείς. Από την εφημερίδα είχαμε λίγο πολύ το ελεύθερο να είμαστε όλη την μέρα (και νύχτα) εκεί χωρίς να μας στέλνουν για άλλα ρεπορτάζ. Αυτό που μας ώθησε να μην εγκαταλείψουμε την Κερατέα όλες αυτές τις 128 μέρες ήταν τα ίδια τα γεγονότα που ήταν καθημερινά. Οι δέκα λόγοι αποκλεισμού, οι αποφάσεις που σας δικαίωναν (έστω και προσωρινά) αλλά και η υπέρμετρη βία, όχι απέναντι σε αυτούς που προκαλούσαν επεισόδια, αλλά σε ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδιά, μέχρι και στον δήμαρχο Σταύρο Ιατρού, που απλά και ειρηνικά ήταν στα μπλόκα. Επιπλέον, είδαμε την φοβερή οργάνωση των κατοίκων (ραδιόφωνο, Άπαρτο Κάστρο, συνεχής εφοδιασμός με τρόφιμα, καυσόξυλα, βάρδιες φύλαξης, κ.α.) οπότε και διαπιστώσαμε, ότι τουλάχιστον η Κερατέα δεν θα υποχωρούσε. Ότι αυτή η ιστορία θα έχει πολύ μέλλον. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να έχουμε συνεχή κάλυψη στα γεγονότα της Κερατέα, και παράλληλα να συμμετέχουν ολοένα και περισσότεροι συνάδελφοι με ρεπορτάζ, απόψεις, αναλύσεις, παρεμβάσεις κλπ,, το νερό είχε μπει στο αυλάκι και θα μέναμε εκεί μέχρι τέλους. Επίσης, κάτι που θυμάμαι χαρακτηριστικά, είναι τους τότε αρχισυντάκτες της Ελευθεροτυπίας. Όταν έβλεπαν τις φωτό που είχε στείλει ο Σπύρος ή διάβαζαν τα όσα εγώ είχα γράψει και αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι γίνονται αυτά που έβλεπαν και διάβαζαν.
-Ποια ήταν η σημαντικότερη εμπειρία σου στις 128 μέρες του δίκαιου αγώνα μας;
Εντυπωσιάστηκα από τους ίδιους τους κατοίκους. Την προσωπικότητα τους και τον χαρακτήρα τους. Όλοι τους διαφορετικοί αλλά όλοι τους ενωμένοι απέναντι στον κοινό κίνδυνο. Ακόμα και οι διαφορετικές παρατάξεις μέσα στον Δήμο είχαν ξεχάσει (προσωρινά) τις διαφορές τους, αγωνίζονταν από κοινού ενώ τα βράδια έτρωγαν ως μια παρέα στο Άπαρτο Κάστρο. Ήταν πραγματικά συγκλονιστικό να ακούω, από τους ίδιους τους ανθρώπους, πως ήταν οι ζωές τους εκεί πριν την εισβολή και πως μετά. Πως ήρθαν τα πάνω κάτω και πως άλλαξαν οι πεποιθήσεις τους (ακόμα και οι πολιτικές) αλλά και οι ιδεολογίες τους, μέσα σε μια νύχτα. Όσο όμως και να προσπαθώ να απομονώσω μια εμπειρία μου είναι εξαιρετικά δύσκολο. Τα δάκρυα ενός πατέρα που έπαιρνα συνέντευξη, οι κουβέντες κάποιο κρύο βράδυ γύρω από ένα βαρέλι με φωτιά, ο Ευτύχης (ενν. τον σκύλο του μπλόκου), τα γενέθλια κάποιου που του έφεραν την τούρτα στα μπλόκα, οι συνεχείς βόλτες πάνω- κάτω στην Λαυρίου, τα κάλαντα στα ΜΑΤ, στο σχολείο που με φώναξαν να μιλήσω για τη δημοσιογραφία, τα ατελείωτα τσιμπούσια με τους κατοίκους τα βράδια, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και η τρομακτική βία. Δυστυχώς, η αλόγιστη χρήση χημικών, η αύρα που έκανε το ντεμπούτο της εκεί αλλά και οι εισβολές μέσα στην πόλη με ότι επακολούθησε, δεν θα ξεχαστούν. Κάτι επίσης που μου έχει μείνει ήταν το καρδιοχτύπι κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο από Κερατέα, ιδίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Να έχω μόλις γυρίσει σπίτι και να ξεκινάω πάλι για Κερατέα επειδή μου έλεγαν, έλα έγινε αυτό, έχουμε φασαρίες, συνέλαβαν τον τάδε, χτύπησε ο άλλος κλπ. Η αλήθεια όμως είναι ότι κάθε φορά που θα σκεφτώ την Κερατέα, κάτι διαφορετικό θα θυμηθώ.
-Το μεγάλο φεστιβάλ του Απριλίου 2011 που έφερε όλη την Αθήνα στα μπλόκα μας, ξεκίνησε από εσάς. Μίλα μου για αυτό.
Σίγουρα κορυφαία στιγμή του αγώνα ήταν το τριήμερο φεστιβάλ και οι χιλιάδες κόσμου που κατέκλυσαν τα οδοφράγματα. Ένα φεστιβάλ που όλοι κουραστήκαμε για να γίνει. Άλλωστε, λίγες μέρες μετά και το φεστιβάλ, τα ΜΑΤ αποχώρησαν από την Κερατέα. Η συμπαράσταση του κόσμου που ήρθε εκείνες τις μέρες, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών αλλά και ανθρώπων των γραμμάτων και τεχνών ήταν μια μεγάλη δικαίωση. Αυτό που διαπίστωσα ήταν ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είχε πιστέψει στον δίκαιο αγώνα των κατοίκων. Από εκεί και πέρα, όταν βρίσκεσαι τόσο καιρό με κάποιους ανθρώπους στις ίδιες συνθήκες πίεσης, αγωνίας αλλά και χαράς, αναπόφευκτα έρχεσαι κοντά τους. Οι στιγμές που αρκετοί μου ανοίχτηκαν και μου είπαν κάποια προσωπικά τους προβλήματα, που μου είπαν κάτι αστείο, που με κέρασαν κάτι, που με φιλοξένησαν, που μου είπαν μια ανθρώπινη κουβέντα, μια πλάκα, είναι πραγματικά αμέτρητες. Πιστεύω πως όσα χρόνια και εάν περάσουν, οι φιλίες που κάναμε με τον Σπύρο εκεί δε θα σβήσουν. Τέλος, μια μέρα μετά και την αποχώρηση των ΜΑΤ ανέβηκα με μια μικρή ομάδα κατοίκων, πρώτη μου φορά, στο περίφημο Οβριόκαστρο. Το κλίμα εκείνες τις ώρες, απλά δεν μπορώ να το περιγράψω. Αυτό όμως που μου έμεινε ήταν το βλέμμα του Σπύρου στο αυτοκίνητο, όταν κατεβαίναμε από το βουνό. Αυτό το βλέμμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ένα χρόνο μετά, η Ελευθεροτυπία είχε κλείσει. Ξαναβρέθηκα με τον Σπύρο στην Λαυρίου. Μιλούσαμε όλη την ώρα στο αυτοκίνητο. Όταν όμως φτάσαμε στα κρίσιμα χιλιόμετρα που διαδραματίστηκαν τόσα πράγματα, απλά και οι δύο σιωπήσαμε.
«Καθημερινή»
Ενώ οι συντάκτες τις Καθημερινής που ασχολούνται με το ρεπορτάζ ΥΠΕΧΩΔΕ περιφέρειας (Έλενας Καρανάτση, Γ. Σουλιώτης, Μ Δεληθανάση) και οι ρεπόρτερ στις 128 μέρες αγώνα (Κώστας Οσιένκο κ.α.) να μεταφέρουν αντικειμενικά το πρόβλημα της χωροθέτησης ΧΥΤΑ και ότι συνέβη τότε στην Κερατέα οι συντάκτες γνώμης και ιδιαίτερα ο Στέφανος Κασιμάτης και ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι λάβροι εναντίον του αγώνα…
Την Πέμπτη 14/4/2011 ημέρα της 4ης εισβολής των ΜΑΤ, στην πόλη στην τελευταία σελίδα της «Καθημερινής» στην στήλη του διευθυντή Αλ. Παπαχελά δημοσιεύεται το άρθρο «Κερατέα» όπου είναι ουσιαστικά όλη η επιστολή μου με τις θέσεις μας. Την επόμενη μέρα ο Πάσχος Μανδραβέλης με το «Όρυγμα στη νομιμότητα» αμφισβητεί πλήρως ότι η Κερατέα αγωνίζεται για τη νομιμότητα, απαξιώνει τα επιχειρήματα γράφοντας ότι στην Ελλάδα περισσεύουν οι συνταγματολόγοι στα καφενεία, ενώ με χαρακτηρίζει σαν ένα εκ των πρωτεργατών των κινητοποιήσεων και με στοχοποιεί χωρίς στοιχεία.
Το καλοκαίρι του 2011 βγαίνει η τελεσίδικη Εφετειακή απόφαση του Πρωτοδικείου που η Καθημερινή 13/7 δημοσίευσε προς τιμήν της (ενώ οι άλλες εφημερίδες «Νέα», «Βήμα» όχι). Ο Πάσχος Μανδραβέλης με αφορμή ένα άρθρο του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής για το μνημόνιο γράφει το «Ιησούν ή Μεσογαίας Νικόλαο».
Απαντάω με άρθρο με τίτλο «Αριστοτέλη ή Πάσχος Μανδραβέλη;». Η Καθημερινή στις 20/10 το δημοσιεύει με περικοπές με τη σύντομη απάντηση του Π.Μ. :
«Είναι ενθαρρυντικό ότι υπάρχουν κάτοικοι της Κερατέας που υπογραμμίζουν την ανάγκη τήρησης της νομιμότητας. Αν όπως γράφει «Το πολυμελές Πρωτοδικείο με απόφαση του έκρινε παράνομο το έργο του ΧΥΤΑ στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου» και αυτή είναι η τελεσίδικη απόφαση ο ΧΥΤΑ δεν πρέπει να γίνει. Ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται. Κι από το κράτος κι από τους κατοίκους της Κερατέας».
Όμως ο Π. Μ. επανέρχεται συνεχώς και έχει εμμονή με την Κερατέα.
10/6/2012 «Το πρώιμο αντιμνημονιακό μοντέλο» αναρωτιέται αν έδειξε η Κερατέα «σε όλη την Ελλάδα τον δρόμο της αξιοπρέπειας της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής» και ξανά θέτει το αγαπημένο θέμα των αυθαίρετων λες και μόνο στην Κερατέα παρατηρείται το φαινόμενο.
25/8/2012 στο άρθρο του «Οι ρίζες της πολιτικής βίας» μ’ αφορμή το βιβλίο Δ. Κ. Ψυχογιού (Διόδωρος στο ΒΗΜΑ) με τίτλο «Η πολιτική βία στην Ελληνική κοινωνία» (εκδόσεις Επίκεντρο 2012) γράφει «Αυτό που κάνει μοναδική την Ελληνική περίπτωση είναι η διάχυτη των βίαιων μορφών διεκδίκηση διαμαρτυρίας σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Η Κερατέα και η Ιερισσός είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου». Ούτε λέξη όμως για τη κρατική βία - καταστολή, για τους παράνομους εργολάβους. Στο συλλογικό βιβλίο «Η βία» (εκδ. Πόλις 2012) γράφει μεταξύ των άλλων «Όταν οι πολίτες μαθαίνουν να παίρνουν «το νόμο στα χέρια τους» στην Κερατέα – ότι ο Αλέξης Τσίπρας ονόμασε πρότυπο αντιμνημονιακού αγώνα – κάποιοι άλλοι αντί θα «πάρουν το νόμο στα χέρια τους» κυνηγώντας τους μετανάστες της γειτονιάς τους (!!!)». Και το τελευταίο του «χτύπημα» 22/6/2014 στο άρθρο του «Η πρόοδος της οπισθοδρόμησης» όπου αναφέρεται στο «Οβριόκαστρο των Ίνκας» (!!!)
Ο Στέφανος Κασιμάτης που στην διάρκεια του αγώνα της Κερατέας αποκαλούσε την Κερατέα «εξοχικό των Εξαρχείων» έγραψε πολλά και αυτός, ουδέποτε όμως για την δικαστική απόφαση. Αναφέρω δυο: 19/2/2013 «Η βαριά σκιά της Κερατέας» τίτλος άρθρου «τόσοι μήνες εντατικής εκπαίδευσης δεν πήγαν χαμένοι στην Κερατέα» (αναφέρεται στα γεγονότα στις Σκουριές). 18/9/2013 η απόλυτη κακοήθεια: «Η κολακεία των ΜΜΕ προς την «μεγαλειώδη πλατεία» τα εμπρηστικά συνθήματα, η υποδαύλιση της Κερατέας και απροκάλυπτη στήριξη στους «εξεγερμένους» στις Σκουριές όλα αυτά έφεραν εχθές στο σημείο ώστε σήμερα να έχουμε έναν νεκρό δολοφονημένο από έναν μαχαιροβγάλτη της Χ.Α.» !!!
Επισημαίνω ακόμη το άρθρο του Άγγελου Στάγκου μετά τη συμφωνία αποχώρησης των ΜΑΤ την Μ. Δευτέρα 18/4/2011 με τίτλο «Στην Κερατέα χάθηκε ο πόλεμος». «Ίσως στην Κερατέα η κυβέρνηση να μην έχασε τη μάχη αλλά ένα ολόκληρο πόλεμο» καταλήγει ο συντάκτης.
Στο περιοδικό «Κ» της Καθημερινής 20/6/2013 δημοσιεύθηκε σ’ ένα άρθρο του Ν. Βαφειάδη «Η αλήθεια για τα Σκουπίδια». Ο συντάκτης ήρθε στην Κερατέα έκανε έρευνα αλλά αυτά που δημοσιεύθηκαν ήταν εντελώς μονοδιάστατα υπέρ της πλευράς των εργολάβων.
«Νέα» - «Βήμα»
Θα αναφερθώ σε μερικά χαρακτηριστικά δημοσιεύματα και τις απαντήσεις μας που οι διευθύνσεις των εφημερίδων τις πέταγαν στο καλάθι των αχρήστων.
- 1/9/2008 Στο «Βήμα» δημοσιεύεται μια επιστολή του Δ. Κ. Ψυχογιού με ανυπόστατα ψεύδη για τον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου. 5/9/2008 απαντά ο δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού, αναιρώντας ένα προς ένα τα επιχειρήματα του. Η επιστολή δεν δημοσιεύεται.
- 14/12/2010 Στο κύριο άρθρο των «Νέων» 3 μέρες μετά την παράνομη εισβολή των ΜΑΤ έχει τίτλο. «Να εφαρμοστεί ο νόμος στην Κερατέα». Η απάντηση του δημάρχου Κερατέας έχει τίτλο «Βεβαίως να εφαρμοσθεί ο Νόμος» ουδέποτε δημοσιεύεται.
- 10-1-2011 Σε άρθρο του ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος πρώην υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τον Νομάρχη Λεωνίδα Κουρή ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι θα προσφύγει στην Ε.Ε. και ότι δεν αναγνωρίζει τον Περιφερειακό Σχεδιασμό.
- Στις 10/2/2011 στο διαδικτυακό «Βήμα» ο Ριχάρδος Σωμερίτης γράφει ένα άρθρο με τίτλο «Το αντάρτικο της Κερατέας» λίγο αργότερα και η δημοσιογράφος Λώρη Κέζα. Τους στέλνουμε με επιστολή με τις απόψεις μας και το βιβλίο «Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΕΡΑΤΕΑΣ». Καμία δημοσίευση ως όφειλαν.
- 30/3/2011 Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος συγγραφέας στα «ΝΕΑ» στο άρθρο του «Οι Κούροι της Κερατέας» γράφει «αν κάποιος διαβάσει τις επίσημες ανακοινώσεις του κράτους της Κερατέας θα νομίσει πως το περιώνυμο Οβριοκάστρου είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Ελληνικής αρχαιότητας» και τελειώνει «Πώς το Οβριόκαστρο έγινε κεντρικό πολιτικό ζήτημα στην Ελλάδα του Μνημονίου;» Ο συγγραφέας αρνήθηκε συνάντηση μαζί μας και δημοσίευση του αντίλογου. Το ερώτημά μας παραμένει: το Οβριόκαστρο όσο ασήμαντο γι αυτόν κι αν είναι, είναι ή όχι αρχαιολογικός χώρος από το Ελληνικό κράτος και όχι από το κράτος της Κερατέας; Κι αν είναι πρέπει να γίνει ΧΥΤΑ;
- Την Τετάρτη 30/3/2011 μετά την εισβολή των ΜΑΤ για 2η φορά στην πόλη πρωτοσέλιδος τίτλος των «Νέων» γράφει «Λιβύη η Κερατέα» ενώ το κύριο άρθρο της εφημερίδας «Λύση τώρα στην Κερατέα» ζητάει να μη τιναχτεί στον αέρα ο σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Μετά από 128 μέρες του αγώνα της Κερατέας και την νίκη μας ακολουθεί ένας ορυμαγδός άρθρων που συνδέουν τον αγώνα με ότι φανταστεί κανείς χωρίς κανένα σεβασμό στη δικαστική απόφαση που δεν δημοσιεύεται ποτέ στα «Νέα» και στο «Βήμα».
- 9-10-2011 «Βήμα» Ο Δ. Κ. Ψυχογιός με το άρθρο του «Οδοφράγματα στην προκοπή και την πρόοδο» γράφει μεταξύ των άλλων το κορυφαίο ψέμα οι 40 καταπατητές και οικοπεδοφάγοι της περιοχής έλυσαν το πρόβλημα της προστασίας των λαφύρων τους τα ίδια ψέματα επαναλαμβάνει στο βιβλίο του «Η πολιτική βία στην Ελληνική κοινωνία».
- 23-4-12 «Νέα» Μιχάλης Τσιντσίνης άρθρο με θέμα «Η καλή και η κακή οργή» γράφει υπάρχει η μαύρη βία του Αγίου Παντελεήμονα και η λευκή της βία της Κερατέας!!!
- 27-5-2012 «Βήμα» Ν. Χασαπόπουλος «Ο Κουφοντίνας ονειρεύεται αντάρτικο νέου τύπου» μικρές εξεγέρσεις τύπου Κερατέας ζητεί πλέον ο Δ. Κουφοντίνας σύμφωνα με τον συντάκτη. Στο κείμενο του Δ. Κ. δεν αναφέρεται η Κερατέα.
- 11-6-2012 «Νέα» Μ. Τσιντσίνης «Από την Κερατέα στην Βαϊμάρη». Του απαντώ αμέσως με άρθρο με τίτλο «Από τον ΔΟΛ στην Βαϊμάρη». Του απαντούν μαθητές του Λυκείου, φοιτητές από την Κερατέα. Πουθενά ο αντίλογος.
- Στις 12-6-2012 στην τελευταία σελίδα ο Γ. Πρετεντέρης γράφει ειρωνικά «οι παθογένειες αποτελούν λαϊκές κατακτήσεις και η Κερατέα είναι τα Δερβενάκια του αντιμνημονιακού αγώνα»
- 20-8-2012 Ο Ηλίας Κανέλλης στα «Νέα» με αφορμή τα γεγονότα της Ύδρας στο άρθρο του «Κομικς» θυμάται την Κερατέα. «Τα ίδια δεν έγιναν σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα στην Κερατέα. Τα σκουπίδια να πάνε αλλού. Ότι μας ενοχλεί να πάει αλλού».
- Ο ίδιος στις 27-8-2012 στο άρθρο του με τίτλο «Χυδαιότητα» επανέρχεται με αφορμή με αφορμή την κινητοποίηση εναντίον του στρατοπέδου μεταναστών κατηγορώντας τον δήμαρχο Κορίνθου ότι αντιγράφει το παράδειγμα της Κερατέας με ιδιαίτερη χυδαιότητα. Σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του αρνείται να δημοσιεύσει την δική μας άποψη.
- Την ίδια μέρα στα «Νέα» ο Γιώργος Σιακαντάρης στο άρθρο με θέμα «Από την Κερατέα στην Ύδρα» συνδέει «την αδούλωτη και ατίθαση Κερατέα και τα ορυχεία της Κασσάνδρας», με την επέμβαση πολιτών στην Ύδρα να διασώσουν ένα «δικό» τους φοροφυγάδα.
- 25-8-2012 στα «Νέα» με τίτλο «Γαλατικό Χωριό» ο Γ. Τζανάκης σχετίζει την Κερατέα με τους Γαλάτες της Κορίνθου που βρίσκουν συμμάχους στην Χρυσή Αυγή και δεν θέλουν του Κέντρο Φιλοξενίας και Κράτησης!!!
- 10-9-2012 ο Γ. Πρετεντέρης στα «Νέα» γράφει «όταν έχεις χειροκροτήσει κατάλυση της έννομης τάξης στα Πανεπιστήμια, στα διόδια ή στην Κερατέα, υποθέτω δεν θα σε νοιάζουν οι λαϊκές αγορές»
- 22-2-2013 Πρωτοσέλιδο άρθρο των «Νέων» «Εδώ θριαμβεύει το δόγμα μακριά από την αυλή μας – τρανό παράδειγμα η Κερατέα».
- 24-2-2013 «Βήμα» Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος γράφει με αφορμή τον πόλεμο στις Σκουριές για τους «κομάντος» στον πόλεμο της Κερατέας «και τότε η ΕΛΑΣ και οι υπεύθυνοι του υπουργείου ήξεραν τους δράστες σειράς παρόμοιων εμπρηστικών επιθέσεων. Όμως δεν προχώρησαν διότι φοβήθηκαν τις αντιδράσεις των κατοίκων της Κερατέας που ήταν καθολικές».
Φανερός στόχος είναι ο εκφοβισμός και στην Κερατέα και ο επιχειρούμενος συμβιβασμός που δεν θα περάσει. Περιμένουμε το επόμενο άρθρο των δημοσιευμάτων του ΔΟΛ όπου η Κερατέα και ο αγώνας της θα σχετίζεται με την Αλ Καιντα!!!
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟΣ - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
Εξαιρετική ήταν η συμβολή της εβδομαδιαίας σατιρικής εφημερίδας «Ποντίκι» στον αγώνα μας. Κάλυψε με μεγάλη επάρκεια, με αξιόλογες αποκαλύψεις και ιδιαίτερο χιούμορ τον αγώνα μας πριν τις 128 ημέρες κατά την διάρκεια και μετά. Όλο το αρχείο με τα άρθρα – γελοιογραφίες ίσως αποτελούν αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης γιατί το «Ποντίκι» εκτός των άλλων είχε συνεχή επικοινωνία με τον Δήμο μας.
Υπάρχουν πολλά άρθρα, αφιερώματα σε περιοδικά εβδομαδιαίες εφημερίδες που τα περισσότερα είναι υπέρ του αγώνα μας. Αρκετά έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όπως ενδεικτικά αναφέρουμε:
- «Κερατέα, ελέφαντες και μυρμήγκια» του Αρδηνιστή («Άρδην» τχ 84 Φεβρουάριος – Μάρτιος 2011) με μότο «τα απόβλητα αποτελούν το σκοτεινό επαίσχυντο μυστικό κάθε παραγωγής» του Ζιγκμουντ Μπαουμαν, προβλέπει ότι απ ότι φαίνεται οι ελπίδες της Κερατέας για δικαίωση είναι μικρές!
- «Η Ταχριρ των ονείρων μας» του Διονύση Γουσέτη (the Athens Review of books Οκτώβρη 2012 τχ 33) όπου στην κριτική του αρθρογράφου για το βιβλίο του Κ. Δουζίνα που εξάρει τον αγώνα μας «Αντίσταση και φιλοσοφία στην κρίση…» (Αλεξάνδρεια 2011) ο αρθρογράφος στο κεφ 4 της κριτικής του «η Κερατέα σύμβολο του αγώνα» ειρωνεύεται, στηλιτεύει με ανακρίβειες και ουσιαστική άγνοια του θέματος.
ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΩΝ
Στην διάρκεια των 4 μηνών του αποκλεισμού της Κερατέας το χιούμορ υπήρξε ανεξάντλητο, τόσο από την πλευρά των κατοίκων όσο κι αυτών που μας συμπαραστάθηκαν στο διαδίκτυο, δημοσιογράφων, φορέων, πολιτών.
Το χιούμορ εκφράστηκε με έξυπνα σχόλια (όπως αυτό που δημοσίευσε η Ελευθεροτυπία) «ποιος τα σκηνοθέτησε όλα αυτά στην Κερατέα; Ο Φρανς Φορντ Μπόμπολα», ή το Ποντίκι «ένα νέο αρβανίτικο τοπωνύμιο στην Κερατέα Μάτεζα = ο τόπος που έχει ΜΑΤ κατά τα παραδοσιακά Μυρτεζα = ο τόπος που έχει μυρτιές, Ντάρδεζα = ο τόπος που έχει αχλαδιές» με παραλλαγές ανεκδότων και εξαιρετικά βίντεο όπως η «Παρέλαση» του antixyta.
Η κοινωνία της Κερατέας αντιστάθηκε, φοβήθηκε αλλά και το γλέντησε όλο αυτό τον καιρό. Παιδιά έκαναν τα γενέθλιά τους στο μπλόκο, γιορτές έγιναν στο άπαρτο κάστρο, μικρές και μεγάλες συναυλίες. Ποιος δεν θα ξεχάσει τα σατιρικά στιχάκια και τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα του μπλόκου.
Τουλάχιστον 50 γελοιογραφίες καταμετρήσαμε στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Όλες εκφράζουν συμπαράσταση στον αγώνα μας και έχουν την υπογραφή κορυφαίων Ελλήνων γελοιογράφων όπως ο Σπύρος Ορνεράκης, ο Κώστας Μητρόπουλος, ο ΚΥΡ, ο Αναστασίου, ο Στάθης, ο Γιώργος Ιωάννου κ.α.
 |
 |
 |
 | |
 | |
 | |
 | |
 | |
  |
