Οι Άγγλοι λένε ότι η ανάγκη είναι η “μητέρα της επινόησης”. Μετά την Σωτηρία Λιάγκη παρουσιάζεται η περίπτωση ενός άλλου μεγάλου Κερατιώτη επιχειρηματία που μεσουρανεί και αυτός στην Αυστραλία. Η δίψα τους για την επιτυχία και η ικανότητα τους να εργαστούν σκληρά αλλάζει την αυστραλιανή κοινωνία.
Ο Ματθαίος Λέπουρης υπήρξε μέλος μιας όμορφης αλλά φτωχής οικογένειας στην Κερατέα. Η οικογένεια του είχε οκτώ παιδιά. Ο πατέρας Γιάννης Λέπουρης ήταν κουρέας, πάντα φιλόξενος, γλυκομίλητος και καλοντυμένος. Διατηρούσε κουρείο στην κεντρική πλατεία της Κερατέας, Η οικογένεια ήταν στενά δεμένη μεταξύ της και ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενη. Η μητέρα του ήταν η Αναστασία (Τασώ) Παπανικολάου. Ήταν αδελφή του Κώστα και της Αγγελικής Παπανικολάου αλλά και κόρη του Νικολάου (μπαρμπα-Κολιός) Παπανικολάου. Στο τραπέζι της οικογένειας Λέπουρη έβρισκε κανείς πάντα φαγητό αλλά και μεγάλη φιλοξενία.
Ο Ματθαίος ήταν φιλομαθής, σοβαρός, χαμηλών τόνων και φιλόδοξος. Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο (Λύκειο) που ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για την εποχή αυτή. Μετά το σχολείο πήγε σε πλοίο. Δεδομένου ότι η Αυστραλία ήταν καλό πέρασμα - σταθμός για Σαββατοκύριακο, ο καπετάνιος του πλοίου, αποφάσισε να τον αφήσει στο Σύδνεϋ για τρεις μήνες. Ο Ματθαίος είδε ότι η χώρα ήταν όμορφη ενώ παράλληλα ο αδελφός του ήταν κουρέας που δούλευε στο Σύδνεϋ και πήγαινε πολύ καλά. Όπως αναφέρει «πήγα αμέσως στο γραφείο μετανάστευσης και ζήτησα να μείνω εδώ ως μόνιμη κατοικία». Η πρώτη χρονιά ήταν δύσκολη και πέρασαν τρεις μήνες ψάχνοντας για δουλειά. «Πήγα στο Crown Crystal Glass. Εκεί υπήρχαν πολλοί Έλληνες και Ιταλοί που εργάζονταν εκεί. Ήμουν τόσο απελπισμένος για δουλειά, έτσι ώστε με έβαλαν κατευθείαν στους φούρνους. Ήταν τόσο ζεστά που μπορούσε κάποιος να δουλέψει μόνο για 15 λεπτά κάθε φορά. Συνήθιζα να κάθομαι έξω στα διαλείμματα μου και να προσπαθώ να μάθω αγγλικά από ένα βιβλίο. Μετά από έξι μήνες, άνοιξα κουρείο με τον αδελφό μου, στο Waterloo. Μέχρι τότε δούλευα τρεις δουλειές: την ημέρα ως κουρέας, τη νύχτα στο Crown Crystal και το Σάββατο και την Κυριακή πήγαινα στο Νοσοκομείο South Sydney.
Όπως αναφέρει η κόρη του Αναστασία «το 1947 είχε ενεργοποιηθεί μια εκστρατεία προσέλκυσης εργατικού δυναμικού στην Αυστραλία. Πάνω από τρία εκατομμύρια Ευρωπαίοι απάντησαν στην κλήση, συμπεριλαμβανομένων και 200.000 Ελλήνων. Ολόκληρα χωριά μετανάστευσαν και η Μελβούρνη απέκτησε τον τρίτο μεγαλύτερο ελληνικό πληθυσμό στην κόσμο. Περισσότερο από το ένα τέταρτο των ανθρώπων που ζουν στο Σύδνεϋ, την Μελβούρνη, την Αδελαΐδα και το Περθ έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό τη Βρετανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, αλλά και, πιο πρόσφατα, την Ασία».
Μετανάστευσε, λοιπόν, στην Αυστραλία από την Ελλάδα το 1956, προκειμένου να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Έμεινε λοιπόν στην Αυστραλία και δούλευε ως κουρέας που ήταν η τέχνη του πατέρα του. Μετά από 12 μήνες αγόρασε το κατάστημα άλλου κουρέα στην πόλη χρησιμοποιώντας τρεις καρέκλες. Στην συνέχεια αγόρασε μια βεράντα στο Kirribilli για 3.000 δολάρια, την ανακαίνισε και την πούλησε για 10.000 δολάρια. Χρησιμοποίησε το κέρδος για να αγοράσει άλλες ιδιοκτησίες. Μετά ασχολήθηκε με επιχείρηση στον χώρο του ενδύματος. Η πρώτη του ουσιαστική επαφή με τον χώρο των επενδύσεων στον τομέα εμπορικών ακινήτων άρχισε το 1970 όταν αγόρασε ένα (εμπορικό) ακίνητο για να στεγάσει την επιχείρησή του στο χώρο του ενδύματος στο Σάρι Χιλς (Surry Hills). Τότε το Σάρι Χιλς (Surry Hills) ήταν μια περιοχή η οποία κατά κύριο λόγο καταλαμβάνεται από τη βιομηχανία ενδυμάτων.
Κατά τα επόμενα χρόνια με την επιχείρησή του να μεγαλώνει, η ανάγκη για επέκταση έγινε εμφανής τότε ο Ματθαίος απέκτησε τα ακίνητα 106 Commonwelath St, Surry Hills και 114 Commonwelath St, Surry Hills στα οποία μετακόμισε την επιχείρησή ενδυμάτων.
Το 1980, πούλησε την επιχείρηση με τα ενδύματα για να επικεντρωθεί στην αγορά και τη διαχείριση των ακινήτων, η οποία εξελίχθηκε σε μια δια βίου πάθους ενασχόληση και χόμπι. Τώρα, πολλά χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας και διαχειρίζεται την επιχείρηση του (εμπορικά ακίνητα) μέσα από την αγαπημένη ιδιοκτησία του, το 2-12 Foveaux St, Σάρι Χιλς, μαζί με τις κόρες του, την Αγγελική Λέπουρη (Angela Lepouris) η οποία ασχολείται με την διαχείριση της επιχείρησης και την Αναστασία Μαρκάκη, που είναι δικηγόρος η οποία ασχολείται με τη νομική πλευρά της επιχείρησης.
Είναι, λοιπόν, διευθύνων σύμβουλος στην οικογενειακή επιχείρηση MATTHEW LEPOURIS PTY LTD η οποία αγοράζει, κατέχει και διαθέτει προς ενοικίαση, εμπορικά ακίνητα στο Σύδνεϋ. Η εταιρεία διαθέτει σήμερα ακίνητα σε περιζήτητα προάστια, όπως Surry Hills, Pyrmont, Edgecliff, CBD. Τα ακίνητα που έχει η εταιρεία είναι κατά κύριο λόγο τα παλαιοτέρου χαρακτήρα κτίρια τα οποία προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα, όπως ψηλές οροφές, ξύλινα δάπεδα, μεγάλα παράθυρα με άπλετο φυσικό φωτισμό. Επίσης κατέχει νεότερου χαρακτήρα εμπορικά κτίρια στο χαρτοφυλάκιό της, που προσφέρουν άλλα πλεονεκτήματα, όπως νέες εγκαταστάσεις για να υποστηρίξει τους επαγγελματίες σε διάφορες χρήσεις.
Ο Ματθαίος είναι κλασική περίπτωση του ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου. Μεταξύ άλλων έχει ασχοληθεί με την αγορά και διαχείριση ξενοδοχείων και pubs αλλά και μηχανών πόκερ (Paddy Maguire's brand at Star City Casino, Sydney, και Subiaco, Perth, NSW hotel, Captain Cook Hotel on Anzac Parade at Moore Park και το Flinders Hotel στο Flinders Street για $ 4 εκατομμύρια η κάθε μία). Κάθε ένα από τα ξενοδοχεία είχε 15 μηχανές πόκερ αλλά και έσοδα από πωλήσεις οινοπνευματωδών ποτών και των εστιατορίων. Η επέκταση της οικογένειάς του σε ξενοδοχεία ήταν μια φυσική επέκταση του δικτύου των εμπορικών κτιρίων γραφείων. Η ετήσια απόδοση σε αυτά είναι της τάξης των 12% ετησίως.
Εντύπωση προκάλεσε η αγορά ακίνητου – ξενοδοχείου στο 545 Kent Street για $25 εκατομμύρια του Ματθαίου Λέπουρη μαζί με τον Νικ Πολίτη που αντιπροσωπεύει καθαρή απόδοση της τάξης του 10% ή, με βάση την κτίριο, $4.300 το τμ. Το παρών ακίνητο παλαιότερα στέγαζε το γνωστό εστιατόριο Capitan Torres.
Ο Ματθαίος κοιμάται μόνο τέσσερις ώρες την ημέρα αφού είναι ο μόνος τρόπος, κατά εκείνον, για «να πετύχεις στη ζωή». Δηλώνει «είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας και ευτυχής που είμαι Αυστραλός. Δεν προσπαθώ να κρύψω από που κατάγομαι». Συνεχίζει «δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να πάρει κανείς τα καλύτερα από την Ελλάδα αλλά και από την Αυστραλία για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κοινωνία». Για την κοινωνική διαστρωμάτωση λέει «δεν μου αρέσει να κατηγοριοποιώ τους ανθρώπους με βάση τα οικονομικά κριτήρια. Υπάρχει μόνο μία κατηγοριοποίηση: των ανθρώπων». Θεωρεί ιδιαίτερα σημαντικό θέμα την εκπαίδευση των παιδιών. Για τον λόγο αυτό έστειλε και τις δύο κόρες του στο Sydney Church of England Girl's Grammar.
Είναι ενθουσιώδης οπαδός του Ολυμπιακού Σύδνεϋ τον οποίο βοηθά ποικιλοτρόπως. Μαζί με την κόρη του Αναστασία συμμετέχουν ενεργά στη συγκέντρωση χρημάτων για πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του Prince of Wales Παιδικού Νοσοκομείου, του νοσοκομείου Royal North Shore και του Ιδρύματος Εστία (Estia Foundation).
Όλα τα πέτυχε με όραμα, στοχοπροσήλωση αλλά και υπερβολική δουλειά. Εφαρμόζει κατά γράμμα αυτό πουλέει ο Sam Goldwyn «Κανείς που είναι ενθουσιώδης στη δουλειά του δεν έχει να φοβηθεί τίποτε στη ζωή» .
Ο Ματθαίος Λέπουρης μας δείχνει ότι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση για το σήμερα και το αύριο είναι η απελευθέρωσή μας από παραλυτικά σύνδρομα και η επανανακάλυψη λέξεων όπως η φιλοδοξία, η προσπάθεια, η δημιουργία και η επιχειρηματικότητα ως μέσο αυτοολοκλήρωσης.
Σπύρος Παπαθανασίου
Πηγές
- Το Australian Financial Review
- The Sydney Morning Herald
- Ιστοσελίδα του
Σχετικά
ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΙΑΓΚΗ: ΜΙΑ ΚΕΡΑΤΙΩΤΙΣΣΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Η χώρα μας έχει πτωχεύσει. Θεσμικά, Αξιακά, Κοινωνικά, Οικονομικά. Η ύφεση και το «σπιράλ του θα...
