Οταν στέκεσαι σε ένα ναό 2.500 ετών και χάνεσαι στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου
Γράφει η Θένια Μυλωθρίδου - life-events.gr
Τι να πει κανείς για το Σούνιο... Ακόμη και αν δεν το έχετε επισκεφθεί, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας πρέπει να το κάνετε. Εκεί, όπου ο ύψους 60 μέτρων βράχος του Σουνίου, ενώνει τον ουρανό με τη θάλασσα, το παρελθόν με το σήμερα, τον μύθο με την ιστορία καθώς επίσης την απαράμιλλη ομορφιά με την απλότητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως έχει αποτελέσει ουκ ολίγες φορές σκηνικό του κινηματογράφου και πως συγκαταλέγεται στους κορυφαίους προορισμούς των ταξιδιωτικών γραφείων. Αλλωστε τον ύμνησαν όλοι οι αρχαίοι στα έργα τους, μεταξύ αυτών ο Ομηρος και ο Σοφοκλής.
Σε απόσταση 68 χιλιομέτρων από την Αθήνα, το ακρωτήρι του Σουνίου είχε στρατηγική θέση για την πόλη – κράτος των Αθηνών. Βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της πόλης, εκεί απ' όπου περνούν για τελευταία φορά όσοι φεύγουν με το πλοίο, ή το σημείο που συναντά κανείς πρώτο όταν πλησιάζει στην Αθήνα. Σ’ αυτόν τον ίδιο βράχο, που οι αρχαίοι αφιέρωσαν στον Ποσειδώνα και πάνω βρίσκονται τα ερείπια του ναού του μέχρι και σήμερα, εκτός από τόπος λατρείας, ήταν και μέρος της μυθολογίας. Συνδέεται με τον τραγικό χαμό του Αιγέα, ο οποίος περίμενε τον γιο του Θησέα να επιστρέψει από την Κρήτη. Οταν αντίκρισε στο βάθος του ορίζοντα το πλοίο με μαύρα πανιά καθώς ο γιος του λησμόνησε να τα αλλάξει, πήδηξε στο πέλαγο, που από τότε πήρε το όνομά του, Αιγαίο.
Οσο για την ομορφιά του έμεινε αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Καθώς στέκεσαι στην κορυφή του μπορείς ν' ακούσεις τη φωνή για την υπέροχη ανατολή, «ώ χρυσέας αμέρας βλέφαρον» (Σοφοκλέους, «Αντιγόνη» στιχ. 103-104), να τον βλέπεις να...πίνει τον ήλιο στα μεσημέρια του καλοκαιριού και να γαληνεύει η ψυχή σου στο μυθικό ηλιοβασίλεμα...
