Θυμάμαι πήγαινα σχολειό, ήμουν μικρό παιδάκι
κι ένα ρητό μας λέγανε, το μάθαμε νεράκι,
κι εκθέσεις όλο γράφαμε – τι εγκεφάλου πλύση! –
πως με φασόλια τάχατες σακούλι θα γεμίσει
Κανένας δεν μας έλεγε πόσο εύκολα αδειάζει
χρεωκοπία η χώρα σου κρυφά σαν ετοιμάζει …
και πως θα ’ρθει ο υπουργός και θα σου πει «κορόιδο,
φέρε μου τα φασόλια σου γιατί τα ’κανα ρόιδο»!
Κι όποιος με τα φασόλια του γη έχει αγοράσει,
πρώτος να ετοιμάζεται το έχειν του να χάσει
Τα σπίτια δεν νοικιάζονται, τα σπίτια δεν πουλιούνται,
αλλά διπλά και τρίδιπλα μόνο φορολογούνται
Κι αν το σκατό μου έκανα – ο βλάκας – παξιμάδι
για ν’ αγοράσω ρετιρέ, στο διάβολο ρημάδι,
χαράτσι, νέες εισφορές συνέχεια θα πληρώνω
για ό,τι αποταμίευσα πικρά θα μετανιώνω …
Δεν τα ’τρωγα καλύτερα, δεν πήγαινα ταξίδια;
Δεν θα’ χα τώρα ακίνητα για να με ζώνουν φίδια!
Ας μου εξηγήσει όποιος μπορεί τι έγκλημα έχω κάνει;
Τόσες γενιές δουλεύαμε, δεν κλέψαμε, δεν φτάνει;
Μα νοικοκύρης ήμουνα, το σπίτι μου κοιτούσα
κι ό,τι μπορούσα αγόραζα, κι όπως μπορούσα ζούσα
Θα κόψω τώρα τη ΔΕΗ, θα πάρω σπαρματσέτο
σκοτάδι θα επικρατεί σε περιοχές «φιλέτο»!
Δεν λέω να μην συμβάλουμε όλοι μαζί στην κρίση,
αλλά αυτά τ΄ ακίνητα τα ’χουν παραγαμήσει!
Δεν γίνετ’ όμως, βρε παιδιά, να είν’ αυτή η λύση …
Θάνατος στην οικοδομή! Σπίτι πια ποιος θα χτίσει;
Ήρωας θα ’ναι κι εθνική θα κάνει ευεργεσία!
Οι ξύπνιοι ξέρουνε … σαλέ χτίζουν στην Ελβετία!
εστάλη από αναγνώστη
